Web Zaman Damgası

Seni Sevmek

“Necdet Adalı, Erdal Eren ve Abdurrahim Aksoy’a”

Seni sevmek
Maden işçisinin nasırlı ellerinde
Ve Zonguldak karası gözlerinin
Derinliklerinde yanan bir ateş…

Seni sevmek
Zincirlerinden başka kaybedecek hiçbir şeyi olmayanların
Terli emeğinin dehşet yorgunluğunda
Grizu patlaması kadar korkunç…

Seni sevmek
Bir parça öfke, bir parça hüzün
Sevişmek seninle bir parça ömür
Ve zorbaların kalesini başlarına yıkacak
Su verilmiş proleter bir bilinç…

Seni sevmek
Umudu kaldırıp karanlıklardan
Özgürce yatırmaktır aşkın koynuna…

İşkenceye yardım ve yataklık eden
ve her gün ölümü kışkırtıp duran
kör karanlık bir hücrede
Acımı dindiren bir gülüş
Ve bedenimi yakan bir ateş gibi
Seni sevmek, sevebilmek
ve seni ışıyabilmek sabaha kadar
Güneşe koşanlarla el ele verip
Sevdaya dillenen şiirler yazmak
Ve grevlerde halay çekmek kadar güzel…

Seni sevmek
Yüreğimizde parçalanan
Tahrip gücü yüksek bir dinamit
Ve söndürülemeyen bir yangın yeridir…
Samsun’da soğuk bir Şubat günü
Seni sevmek, sevebilmek
Karakolda öldürülen insan yanımız
Ve yanan yüreğimizdir…
Karadeniz’in dinmeyen öfkesi
Yüreğimizi amansızca döven dalgaların sesi
Martıların avaz avaz çığlığı
Ve işkencede katledilen Abdurrahim Aksoy’un
Kanatları kırılan yavru bir serçe gibi
Beton zemine atılan çığlıksız bedenidir…

Dalından kopartılan bir çiçek
Ve dudaklarımızdan zorla gasp edilen bir gülüştür seni sevmek…

Seni sevmek
İçimizde yakılan bir kitap külüdür…
Uykusuz ve pusu atılmış militan gecelerde
Seni sevmek, sevebilmek
Sokaklardaki faili devlet cinayetlerine
Karakollardaki kuşkulu ölümlere
Karanlık bir korkaklığa,
Eylül’sü bir suskunluğa
Ve gece yarısı zoraki götürülmelere
Meydan okumanın bir gülüşüdür…

Karanlık gecelerde aşkına sığındığım
Ve canımı emanet ettiğim bir düştür seni sevmek…

Seni sevmek
Göğün sonsuzluğuna uzanan zafer işaretlerimiz
Sokaklarda “KURTULUŞ” imzalı duvar yazılarımız
“Faşizme karşı omuz omuza” yürüyüşler
“devrimin şanlı yolunda ilerleyen halkların” 1 Mayıs marşı
ölüme meydan okuyan direnişler
Gözaltılar, işkenceler
Polise karşı yüzümüzde beliren hınzırca bir gülüş
Ve masum bir çocuk sevincidir…

Bir ekmeği, bir gülüşü
Bir kavgayı paylaşmaktır seni sevmek…

Seni sevmek
Zincire vurulmuş bileklerden
Eylül damlayan bir parça kan…
Sevişmek seninle bir parça zindan
Ve kilitli dudaklarda çiçeğe duran
Çırılçıplak bir bahar dalı…
Samsun’da coşkulu bir korsan miting
Ve soluksuz bir devrim koşusudur…

Seni sevmek…
Kavganın ortasında ölüme gülmek
Ve emeğin özgürce boy attığı dünyaya
Özgürlüğe ve aşka
Kızgın bir namludan koşar adım fırlamak
Göz, gez ve arpacık kadar güzel…

Seni sevmek…
Cellâdın korkak titrek ellerinde
Bir parça yağlı urgan
Sevişmek seninle bir parça gülüş
Ve yasaklanmış bir türküdür…
Ve yıkılası idam sehpalarında
Ölümün kapı eşiğinde hemen
Seni sevmek, sevebilmek
Ölüme meydan okuyan bir gülüş
Ve devlet eliyle
Çocukluğu, düşleri ve gülüşleri çalınan
Ve ince, kırık bir dal gibi darağacına asılan
Erdal Eren kadar güzel…

Seni sevmek
Serez’in esnaf çarşısında yağmur
Ve bir dost gülünün ağırdan yaraladığı
Pir Sultan Aptal…
Ve darağacında devlete kafa tutan üç yiğit fidan
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan
Ve “…asılacak bir adamın…” yerine getirilmeyen son arzusu
“…demli, sıcak, güzel bir çay…”
Ve “…Rodrigo’nun o ünlü Gitar konçertosu…”
Seni sevmek, sevebilmek
Hiç pişmanlık duyulmadan yaşanan kısacık bir ömür
Yazılan son mektup
Arkadaşlara yollanan selam
Kavgadan erken ayrılmanın hüznü
Ve yaşamın sonsuz maviliğine
“Yaşasın Türk ve Kürt halklarının kardeşliği” diye haykıran
Sevda ve devrim yüklü bir yürek
Yaşamımızın en devrimci, en güzel ve en gülen yüzü
Necdet Adalı kadar güzel…

Seni sevmek, sevebilmek
İşkencede yöneltilen kan revan sorulara
“…kim onu sevmez?
Kız kardeşten,
Yavukludan,
Arkadaştan öte
İşçi sınıfı o
Sabah güneşinin anası…”(*) diye haykırılan yanıtsın…

(*) son bölümdeki dizeler İspanyol şair Rafael Alberti’nin “Dolores bir tutku çiçeği” adlı şiirinden

8 Ekim 1989
Savaş Karaduman