Web Zaman Damgası

Susma Çocuk Yüreğim

(Gece soğuk, ölüm soğuk, tenimi yakan kurşun sıcaktı…
Zaman dondu… Kanın akışı durdu
Işığını kaybeden ölü bir yıldız
Ninnisiz kalan beşik
Ve sabaha çıkmayan bir gece gibi içimde soğuyup kaldı kurşun)

Yalandı;
Çocukluğuma savaş açan gazete manşetleri
Devletin merhametli ve şefkatli eli
Çocukluğuma, oyunlarıma ve canıma kastetmediği yalandı
Yalandı;
Diktatör ve adamları tarafından söylenen her şey
Her şey yalandı…

Gerçekti;
Kudurmuş bir köpek gibi
Islık sesleriyle tepemize çökmesi demir kuşların
Gürül gürül ışıyarak yağan ölüm
Ölümün ensemizde tepinen boğuk nefesi
Tetiğe asılan el
Sevinci kursağında bırakılan çocuk sesi
Savaş ortasında kurşunlanan
Ve yerinden fırlayacakmış gibi ölesiye çarpan yüreğim
Yüzümde kuruyan kan
Gülün kokusunu boğazlayan kan ve barut kokusu
Namluların ucunda buz gibi yanan ölüm
Ve sokaklarda rehin kalan cesetler…

Yalandı;
Ölüm ve esaretle kuşatılan bir halkı
Günlerce sokağa çıkartmayan
Diktatör ve adamlarının
“Özgürlük ve demokrasi “nutukları… Attıkları, tuttukları
Her şey, her şey yalandı
Yüreğinde yangını olmayanların döktükleri gözyaşı
Ölen çocuklarımızın ardından
Kaybolan sevinçlerimizin geri verileceği birer birer
Her şey ama her şey yalandı

Gerçekti;
Sokak ortasında vurulup düşen
Ve ölüme buz kesen kadın ve çocukların çığlığı…
Çocukluğuma tam isabet
Ve ne kadarsa o kadar içime sığdırdığım sevinçleri
Tek kurşunla vurması
Keskin nişancıların
Ve yere düşmeden önce duyduğum
Gürültüyle kaçışan kuşların kanat sesleri…

Susma çocuk yüreğim susma
Kanat seslerini susturmak için
Ölümlere tanık olan kuşları da vururlar
Susarsan eğer…

(Ocak 2016)