Web Zaman Damgası

SABİT EFENDİ’YE MEKTUP

AÇIKLAMA BÖLÜMÜ
(Sabit Efendiyle tanışmam lise yıllarına denk gelmişti.
Bir türlü peşimi bırakmadı. Hala da peşimde desem inanın.
Öyle biri ki her yerde her kılığa giriyor.
Evde, okulda, tarlada, bahçede, parkta, sokakta,
Üniversitede, markette, pazarda, şirkette,
Madende, uçakta, yolda, takside, dolmuşta,
Kafede, restoranda, bir balıkçı kayığında,
Sahilde, yazlıkta, köşkte, sarayda,
Orda, burada, her yerde mübarek.
Genç olur, yaşlı olur, kadın olur, erkek olur.
Bir ölür tam kurtuldum derken; zırt yine karşımda…
Bin kere doğar. Dedim ya, her kılığa girer.
İşçi olur, işveren olur, ana olur, baba olur, kapıcı olur.
Bir şirkette ceo olur. O kadarla kalır mı sizce? Tabiî ki de kalmaz.
Öğretmen olur, doktor olur, mühendis olur.
Daha bitmedi: çiftçi olur, veteriner olur, garson olur.
Dahası da var: doçent olur, profesör olur, avukat olur, savcı, hâkim olur.
Gazeteci olur, sinemacı olur, yazar şair olur.
Aktör olur, topçu olur, popçu olur.
Muhtar olur, vekil olur, bakan olur.
Bazen fakir bazen zengin olur.
Her milletten her dinden olur.
O kadar çok ki, anlatmaya sözüm de yaşım da yetmez.
En iyisi yazayım dedim.
Anlayanlara…)

Sevgili SABİT,
Sen hiç özgür oldun mu?
Çıktın mı dağlara
Haykırdın mı boğazın yırtılasıya
Esiri değilim alemin
Yıktın mı duvarını,
Kırdın mı zincirini beyninin,
Adam oldun mu?

Sen hiç tutsak oldun mu Sabit?
Suçlu oldun mu devlete
Demir kapıların arasına sıkıştı mı hayallerin,
Zincir vuruldu mu fikrine,
Baktın mı gökyüzüne Sabit?
Gördün mü kuşları

Sen hiç söz oldun mu Sabit?
Kaç ağızda kibar olup
Kaç ağızda köpürdün
Kaçında deyim oldun, atasözü oldun mu
Vecize oldu mu sözlerin yarınlara
Kaçında öğüt vardı Sabit
Söyle kaçının kalbine hançer
Yüreğine taş olup oturdun
Yalan oldu mu gözlere baka baka verdiğin sözler

Sen hiç Kürt oldun mu Sabit?
Karda yürüdün mü kart kurt,
Yalan oldun mu tarihe.
Yok sayıldın mı?
Kürt gibi yaşadın mı,
Var oldun mu Sabit?

Sen hiç Alevi oldun mu Sabit?
Sızladı mı yüreğin Hasan’a Hüseyin’e
Asıldın mı darda Pir Sultan gibi,
Alev alev yandın mı Sivas’ta,
Uçtu mu rüzgarda küllerin?
Semah olup döndün mü Sabit?

Sen hiç Ermeni oldun mu Sabit?
Sövüldün mü, edildin mi yurdundan,
Küfür olup gezdin mi ağızlarda,
Nefret oldun mu,
İntikam oldun mu Sabit?

Sen hiç Türk oldun mu Sabit?
Birlikte yaşadın mı Kürt’le,
Ermeni’yle, Laz’la
Paylaştın mı lokmanı
saymadan, sövmeden, incitmeden, samimi
benim demeden bizim diyerek?

Sen hiç dindar oldun mu Sabit?
Hesaplaştın mı kendinle
Tanrıya sormadan,
Söndürdün mü hiç alevi ateşi,
Tıkadın mı küfür kokan ağızları,
Kaç ağaç diktin dünyaya,
Kaç fidanı suladın,
Kaç çocuğu güldürdün,
Kaç fakiri giydirdin Sabit?

Sen hiç müslüman oldun mu Sabit?
Kaç defa değdi alnın secdeye
Kaçını verdin kazaya kurban
Kaç oruç tuttun Sabit,
Kaç iftardan kalktın doymadan
Kaçını yedin
İşledi mi kalbinin taa derinlerine
İslamın merhameti, şevkati, adaleti
Zulme karşı direnişi
İnananın inanmayana saygısına
Şahit oldun mu Sabit, İnandın mı?

Sen hiç şeytan oldun mu Sabit?
Kaç masumun kanına girdin
Kaçını hırsız, kaçını arsız yaptın
Kaçının oynadın ekmeğiyle
Kaçı katil oldu iftirandan
Kaçına yalan söylettin Sabit
Masum kaldı mı arasında dünyanın
Saydın mı?

Sen hiç çocuk oldun mu Sabit?
Bindin mi atlı karıncaya,
Kaydın mı poşetle karda,
Elinde mendil,
Dilendin mi merhamet sokakta,
Bisikletin oldu mu mesela,
Ana kucağından başka soban.

Sen hiç sevdalandın mı Sabit?
Yanakların kızardı mı,
Aldı mı bir titreme
Çarptı mı yüreğin derinden,
Bağlandı mı dizlerin.
Düğüm düğüm oldu mu dilin,
Lal oldun mu?

Sen hiç su oldun mu Sabit?
Susadılar mı sana,
Kirlettiler mi içini,
Bıraktılar mı saf temiz halinle,
Süzüldün mü yağmur olup camlarda,
Yaş olup aktın mı gözlerden,
Sebep oldun mu tarla kavgasına çiftçinin,
Kaç yangına ilaç oldun Sabit?
Çöle mucize oldun mu?

Sen hiç kalem oldun mu Sabit?
Çizgi oldun mu deftere,
Roman oldun mu yazarın elinde,
Şiir oldun mu dillerde,
Kırıldın mı hiç, bir hâkimin elinde
İdam oldun mu.
Yazdın mı tarihe Sabit?
zorbaları, hainleri, namussuzları,

Sen hiç güzel oldun mu Sabit?
Baktın mı aynaya gülen gözlerle,
Taradın mı saçlarını,
Sıktın mı sivilceni,
Giydin mi ütülü elbise,
Boyalı ayakkabı,
Beğendin mi kendini Sabit?
Sevdin mi?

Sen hiç güzel bir sabaha uyandın mı Sabit?
Kaygısız, yarınsız,
Güneş açtı mı pencerenden,
Kuş sesleri doldu mu odana,
Çiçek koktu mu yastığın,
Tatlı bir günaydın duydun mu Sabit?
Efil efil esnedin mi?

Sen hiç gurbet oldun mu Sabit,
Ananda, babandan, kardeşinden,
Hele de yârinden uzak kaldın mı?
Hasret yangını sardı mı ciğerini
Avazı geldi mi kulaklarına,
Çınladı mı?
İrkildin mi, afakanlar basınca uykunu
Ter içinde uyandın mı?
Ağır bastı mı ekmek parası hasrete,
Düştün mü lanetlenmiş yollara yine,
Parasız pulsuz gözü yaşlı.

Sen hiç sarhoş oldun mu Sabit?
Yoldaş oldun mu rakıya,
Kızardı mı gözlerin, ağrıdı mı başın,
Kaykıldın mı sağa sola,
Meydan okudun mu, sövdün mü,
Tırstığın ne varsa,
Hükmetti mi aklına hislerin
Sen hiç sızdın mı Sabit?

Sen hiç balık oldun mu Sabit?
Ulaştın mı denizlere özgürce,
Takıldın mı hiç, bir balıkçı ağına,
Çırpındın mı çılgınca,
Sevinci, ekmeği oldun mu tayfanın,
Kızardın mı somun ekmek arasında
Yemek oldun mu?

Sen hiç altın oldun mu Sabit?
Değerli oldun mu insandan,
Saklandın mı yastık altında,
Sevinci oldun mu hırsızın,
Ya cinayet sebebi,
Çeyrek oldun mu, tam oldun mu düğünlerde
Kollarda bilezik, gerdanda zincir oldun mu?
Gömüldün mü toprağa asırlarca,
Sır oldun mu?

Sen hiç okudun mu Sabit?
Bir kitabın oldu mu mesela,
Girdin mi içine sayfaların,
Mühendis, doktor oldun mu,
Ufka baktın mı Sabit?
Açtın mı yelken denizlere,
Kaybolup, boğuldun mu?

Sen hiç ölü oldun mu Sabit?
Yattın mı teneşirde sırtüstü,
Çıplak anadan doğma
Soğuk muydu acaba, üşüdün mü?
Ağıt sesleri geldi mi,
Eşinden, dostundan,
Çınladı mı kulağın yoksa arkandan atanlardan,
Bıraktın mı geride, yetim hakkı, kırık kalp
Hazır mı bedenin, cehennem ateşine Sabit?
Isındın mı?
Örttü mü sanırsın beyaz kefen tüm karanlığını,
Kapattı mı toprak tüm günahların üstünü,
Rahmet eder mi Allah,
Bol olur mu toprağın? Sabit.

Sen hiç kadın oldun mu Sabit?
İnsan oldun mu dişi olmadan,
Narin, nadide oldun mu,
Tutuldun mu el üstünde,
Gülü oldun mu bülbülün
Cennete sultan oldun mu,
Dayak yerken, ezilirken, sövülürken,
Ölüm sebebi oldu mu namusun,
Soruldu mu fikrin, ya da iffetin.
Gardiyanın oldu mu yüreğindeki aslan
Cennetten alıp eve sultan yaptığında
Duyguların özgür oldu mu Sabit?
Hür oldu mu kadınlığın?

Sen hiç ses oldun mu, Sabit?
Sessiz çoğunluğun sağır yapan vicdanlarının
Neşet'in, Veysel'in, Pir Sultan'ın dilinden,
Bir bağlamanın telinden çıktı mı avazın
Yüzüne yüzüne çarptın mı iki yüzlü, namussuzların
Yoksa korktun mu Sabit?
Kısıldı mı sesin, kurudu mu dilin damağın?

Sen hiç engelli oldun mu Sabit?
Öğrendin mi gözlerin olmadan görmeyi
Ayakların olmadan yürümeyi
Tuttun mu elinden hayatın,
ellerin yokken
İnandın mı tüm engelleri aşacağına
Duyacağına inandın mı barışın çığlığını
Hem de sağırken
Hissettin mi her daim engelsizlerin engellerini
Üzüldün mü?

Sen hiç ağaç oldun mu Sabit?
Yaprağın oldu mu mesela,
Gürledin mi, çıktın mı arşa?
Barındı mı dallarında serçe kuşları,
Yuva oldun mu?
Suya, yağmura hasret kaldı mı kökün?
Dal verdin mi salıncağa hiç,
Sevgililer oturdu mu gölgende.
Dik, dimdik durdun mu?
Dayandın mı fırtınaya, boraya
Yoksa sapı mı oldun bir celladın baltasına?

Sordun mu kendine Sabit?
Ne oldum bu hayatta diye
El mi, ayak mı
Kaşı mı gözü mü oldun
Siper mi ettin gövdeni hayata
Ne oldun Sabit karar ver
Baş mı oldun yoksa kıç mı?

Sen hiç Türkiye oldun mu Sabit?
Üç tarafın deniz oldu mu
Bağrında yeşerdi mi tohumlar
Her yılında dört mevsim
Bildin mi kıymetini
Ne cennetler saklı bağrında
Uyandır artık Sabit vakit geldi
Yunus'u, Bektaş'ı, Mevlana'yı,
İsa'yı, Musa'yı, Muhammed'i
Mecnun'u, Leyla'yı,
Kerem uyansın dağları delmeye
Kalkmasın bir daha Yezid'i, Firevun'u, Nemrut'u
Sarılsın el ele kol kola tüm iyi insanlar.
Uyan Sabit uyan rüya bitti artık.

MESUT AKÇA