Web Zaman Damgası

Her Ayrılığın İki Kurşunu Var

şimdi sen hangi cenneti vaat etsen, cehennem olur bana
hangi kostümü giydirsen
paçavra
hükmü yok artık sözün, hükmü yok özrün
her özür telafisiz bir kabahat
her söz bir küfür baştan sona


bir yaranın kabuğunu birden bire kaldırır gibi
bir eylülün kanına girdik, bu soğuk kasımda
bu savaş meydanında, gölgemiz bile kan revan
dikiş tutmaz yara gibi kanıyoruz
ağır yaralı düşlerimiz
kasırga olsak esmiyor, ateş olsak yakmıyoruz


bizi artık zehir zemberek şiirlerde, karcığar faslı şarkılarda bulurlar
bizi hangi dilde tercüme etsek, anlamı hep ayrılığa çıkar
nasıl anlatayım sana seni incitmeden,
incinmişliğin acısını
gülistanda çiçeklere bas basa, kaç gül derdiğini
karıncayı ezmekten kaçarken,
kaç kelebeğin kanadını kırdığını


elbette ayrılıklarda sevdaya dahil
her ayrılığın iki kurşunu var
aşk biterken, ne kadar büyür yada ne kadar küçülür insan?
ve ilk kurşun kim dendi?
buydu işte asıl olan


intihar mektubu gibi yazarken sana yazdığım her şiiri
kalbime saplanmış bu sedef saplı hançeri
kim çıkaracak?
dönüp dolaşıp hep aynı bataklığın içine düştük
ne kaldı paylaşılacak, ne kaldı yaşanacak?
bu kanlı ganimet…
kimin olacak?


her gün biraz daha büyüdü cevapsız soru işaretleri
savaş çıkmadan başladı savaş lordlarının şöleni
sen çektin kılıcını
ben bileyledim öfkemi

-dost kalmak mı?
güldürme beni