Web Zaman Damgası

Akortsuz Bir Keman Gibi

[ italik ]şarkılara dokundum, sazlar ağladı usul usul
aşklara dokundum, sevdam ağladı usul usul

[ /italik ]
zamanla nasılda evcilleşiyor insan
ölürüm de boyun eğmem derken,
nasılda kabulleniyor gönüllü köleliği
o muhteşem savaşlar bir vahşete dönüşünce
nasılda elinin tersiyle itiyor
en güzel ganimeti


şimdi savaş bitti
aşk ağır yaralı
çekildim kabuğuma…
yılkı atları gibi ölümü bekliyorum
rüzgar ekip fırtına biçtiğim günler geride kaldı
anahtarı kaybolmuş bir kilit içten içe nasıl paslanırsa
işte öyle paslanıyorum


oysa…
neler biriktirmiştim sana
neler saklamıştım
dağların derin koyaklarında bir maden ocağıydım
bir mezar gibi tırnaklarıyla deştiler kalbimi
damar damar kazdılar labirentler imi
kimselere zerre vermedim!
hep seni bekledim
içimdeki bütün cevheri sana sakladım


bin bir gece masalları gibi çağ dışı bir romantizm sunacaktım sana
senin dillere destan güzelliğin
benim boyundan büyük sevdam
aşkımız konuşulacaktı bu şehrin sokaklarında
soyadımı bağışlayacaktım sana
yalan dolan nedir bilmeyen, hiç kimselere boyun eğmeyen o soyadım
diz çökecekti senin yolunda


oyy, benim ellere gelin ettiğim
y
a
p
a
m
a
d
ı
m
akortsuz bir keman gibi, sana sesimi duyuramadım
ahh…
aşk acemisiydim, sevda sakarıydım
aşkımız intihar süsü verilmiş bir cinayetti
ben sunni teneffüs telaşındaydım.


batmaz sandığım o gemi battı
bitmez dediğim aşk bitti
yarım kalmış bir şiirin, iki kırgın kelimesi olduk
öfkeli bir fırtınada savrulup iki ayrı yanağa konduk
unuttuk düşlerimizi
bozduk yeminleri
dudak izlerim çoktan silindi buğday sarısı teninden


sende biliyorsun s e v g i l i m…
s e v g i l i m, diyemediğim
artık bir kahve bile içemem ellerinden