Web Zaman Damgası

Bir Resmini Asamadım Odamın Duvarına

t sürüyor sonbahar
aylardan kasım sonları…
ve yine her zamanki gibi soğuk Ankara

ağlamamak için hızla masadan kalkıyor kadın
yarım kalmış çay
o yaşlı garson

tırnağımla uçı kezdir “dalımın inciri” ni dinliyorum
esmer türküler nasılda yakışıyor ayrılığa
yumruğumdan parçalar kalıyor camlarda

bir masal dın sen ve ben sonsuz inanmıştım sana her şeyinle
ben dönüp bakmaedi dağların?
senden başkasının isimini bile zikretmezken
bu telli duvaklı ayrılık niye?

artık sığmıyor bu şehre uzun çığlıklarım

nasıl çaldılar seni yüreğimden yada sen nasıl gittin?
sen bitm dediın
ben en güzel rüyamı kaybettim

bir resmini bile asamadı m odamın duvarına

deniz hasık oysa
bu şehre inat…
gidemedi

hani giderken yarım ağız mutluluk dilemiş tin ya
senddileme bana
bir başkasıyla mutlu olamam

senin yerine koyacağım başka sen, yok bende
hiç kimseym seni
farz'etkiaşka her renk
kirletir beni