Web Zaman Damgası

Dipte

sen oradasın
o fildişi kulede...


koruyucu kolların himayesinde huzurlu, kalın taş duvarların gerisinde
güvende'sin
adım başı nöbetçi
saat başı devriye
kavgadan beladan, korkulu düşlerden uzak
emin ellerde'sin


oradasın ve mutlusun
adeta ezberlediğin sokaklar ve parklar
yıllardır o mistik mahallede'sin


limanların var senin, her fırtınada güvenle sığındığın
dostların var, derdini kederini dinleyen
yağmur uslu uslu yağar sana
güneş yakmaz tenini
her mevsim çiçek açar bahçen


dedim ya mutlusun
sarıp sarmalamış seni, tebessümler kahkahalar
dört bir yana neşe saçıyorsun
adeta kanatlanıp uçacaksın

ve...
ulaşamayacağım kadar benden uzak
dokunulması yasak meyveler gibi
bana yasaksın


bense buradayım…
peşimde iz sürücüler ve köpekleri
uykularımı siren sesleri bölüyor
eşgalim'i şair diye okuyor
haber bültenleri


bütün şarkıları yakmışım
yüzümde sazlar ağlıyor usul usul
bütün içkileri içime dökmüşüm
içimde sevdam ağlıyor usul usul


vahşileşiyor'um git gide
savaşa gider gibi çıkıyorum sokağa
inime girer gibi giriyorum eve
say ki
karanlık bir denizde, dipteyim
bir bilsen... ah, bir bilsen
ne haldeyim


tutunduğum her dal elimde kalıyor
çöpçüler beni süpürüyor sokaklardan
o kalabalık statlarda seyirciler beni yuhalıyor
suyun ağıdını, taşın iniltisini duyuyorum
her gün biraz daha hayattan kopuyorum
bastığım toprak bile ayaklarımın altından kayıyor


aşk mı?


boş ver aşkı
ben artık, aşka gülüp geçiyorum