Web Zaman Damgası

Dipte

sen oradasın, o fildişi kulede
koruyucu kolların himayesinde huzurlu
kalın taş duvarların gerisinde güvendesin
kavgadan beladan, korkulu düşlerden uzak emin ellerdesin
adım başı nöbetçi
saat başı devriye
adeta ezberlediğin sokaklar ve parklar
yıllardır o mistik mahallede sin


limanların var senin, her fırtınada güvenle sığındığın
dostların var, derdini kederini dinleyen
yağmur uslu uslu yağar sana
güneş yakmaz tenini
her mevsim çiçek açar bahçen


oradasın ve mutlusun
sarıp sarmalamış seni, tebessümler kahkahalar
dört bir yana neşe saçıyorsun
dedim ya mutlusun
adeta kanatlanıp uçacaksın
ulaşamayacağım kadar benden uzak
dokunulmaz yasak meyveler gibi bana yasaksın


bense buradayım…
peşimde iz sürücüler ve köpekleri
uykularımı siren sesleri bölüyor
tenim şiir kokuyor
şiirlerim baştan aşağı sen
eşgalimi şair diye okuyor haber bültenleri


bütün şarkıları yakmışım yüzümde sazlar ağlıyor usul usul
bütün içkileri içime dökmüşüm içimde sevdam ağlıyor usul usul


vahşileşiyorum git gide
savaşa gider gibi çıkıyorum sokağa
inime girer gibi giriyorum eve
karanlık bir denizde, dipteyim
bir bilsen...
ah, bir bilsen ne haldeyim


çöpçüler beni süpürüyor sokaklardan
statlar da seyirciler beni yuhalıyor
suyun ağıdını, taşın iniltisini duyuyorum
tutunduğum her dal elimde kalıyor
bastığım toprak bile ayaklarımın altından kayıyor
her gün biraz daha hayattan kopuyorum


aşk mı?


boş ver aşkı
ben artık, aşka gülüp geçiyorum