Web Zaman Damgası

YÜREĞİMDE DEVLEŞEN HELİN’İME BİRİCİK KIZIMA

Güneşinden, gün ışığından
Ve mavisinden gökyüzünün
Denizinden
İçime vurup duran dalgaların ve martıların sesinden
Serin dağ rüzgârlarından
Yüreğimin yangınlarına düşen yağmur tanelerinden
Ve çılgın bir sel gibi akıp giden sularından nehirlerin
Bilmem kaç bin ışık yılı önce
İnce bir dal gibi kopartıldım ben…

Suspus olmuş karanlığından
Gözlerime şavkı düşen ay ışığından
Ve ateş böcekleri gibi yanıp sönen yıldızlarından gökyüzünün
En güzel renklerinden ve kokusundan çiçeklerin
Ağaçların dallarından, yaprakların yeşilinden
Ve şarkılarından, türkülerinden, ağıtlarından dünyanın
Kahramanlarından, devlerinden, cücelerinden ve cadılarından masalların
Romanlarından, şiirlerinden
Sevincinden insanların
Ve bitmez tükenmez gülüşünden çocukların
İnce bir dal gibi kopartıldım ben
Ve bilmem kaç bin ışık yılı uzaklara sürgün edildim yine
Ve bilmem kaç bin ışık yılı sonra
Her gün çocuklaşan ellerimin içinde
Mavi bir bilye gibi dönüp duran dünyaya ayakbastım yeniden
Ve dünyaya açılan demir kapının ardından
“Hadi git, son kez olsun kucakla dünyayı ” diye seslendi cellâtlarım
“Hadi git, son kez olsun kucakla dünyayı ”
Bilemediler, bir yürek mesafesi kadar yakındım oysa
Gittim, yüreğinde sevda, barış
Ve dudaklarında gülüş taşıyan kızımı kucakladım
Öptüm yüreğinin orta yerinden, kokladım doyasıya
Ve damla damla sevincimi yağdırdım kıvırcık saçlarına
Ve bilmem kaç bin ışık yılı sonra
Dudaklarımda Helin dolusu bir gülüş
“Seviyorum” dedim “seviyorum seni kızım”
Yıkıldı darağaçları
Ve imkânsız bir masal anı gibi durdu zaman…

14-18 Kasım 2015

Sen benim dünyam ve bana dünyanın armağan ettiği en güzel hediyesin…
Vazgeçilmezimsin…
Yüreğine, aklına, gülüşüne, gül yüzüne, güzelliğine, kıvırcık saçlarına kurban olduğum…
Yüreğinde taşıdığın insan sevgisine, dünyanın barışına,
Ezilenlerin yanında saf tuttuğun kavgana,
Zulme karşı boyun eğmeyen asiliklerine ve isyanlarına,
Özgürlük sevdana, aşkına ve gülüşüne sonsuz saygıyla…
Seni çok ama çok seviyorum…
Baban…