Web Zaman Damgası

Hitamına Cevabi Not Yazılmış Bir Mektup Üzerine Şiirsel Deneme-1

Yıldızlar kadar uzak
ve ışık yılı bir mesafe
evveliydi sanki her şey..
///
mevzu bahis mektup,
daha evvelkiler gibi
alıcısına ulaşmış,
alındığına dair belgeyle
geri dönmüştü.
...
yüzümüzde çizgilerin olmadığı
hayatın emr-i vakileriyle
yüzleşmediğimiz zamanlardı.
İlk gençlikte bir devir
ilkve son/ kez yaşanan bir aşk..


bahar sonu, yaz başına rastlayan
yağmur davetçisi sıcakların
hüküm sürdüğü mevsimdir..
Nagehan çıkan rüzgar sonrası
inen, kırkikindi sağanak
bir günün öğle sonrasıydı.
ikircikli ve zorlukla ilerleyen
karşılık bulma ihtimalinin
belirsizlikte seyrettiği
bir hikayedir mektubun konusu.
İmgelere boğulmaksınız,
kestirmeden söylersek;
aptal aşık cesareti
bu işin akıbetine,
dair bir huzursuzluktu hissedilen..
---
Şimdi, geri dönülmez boyutta
mazi olmuş günlerin
yitik izbelerine gizlenmiş,
eski bir hatıraya dair ritüeldir.
Tekrar hatırlanır oluşuysa
muhtemelen yaşlanmaya başlamak
ve gençlikten, yıldız sıçraması
bir ıraksamaya delalettir.
Dokuz çarşambanın gün değil,
ana sığabildiği zaman dilimiydi kısaca...
Sonu iyi bitecek şeyler için de
ne mevsim olumsuzdu, ne doğa...
İğde çiçeklerinin sere serpe açılıp,
tarifsiz hoşlukta koktuğu.
Gelinciklerin, yoldaşı mor çiçekle
dem-i devran sürdüğü.
Murat kuşunun hüzünle ötüp,
serçelerin yağmur vurgunu olmamak için
saçak altında bir korunak aradıkları günlerdi,
Aptal aşık saflığıyla gönderilmiş,
olabilirlik ihtimali gittikçe azalan,
kimi zaman da çok ısrarlı fırsatların
arada kaynayıp gittiği bir süreç heyecanıyla,
cevabını beklediği mektubun hitamına,
kısa bir not yazılmış olduğunu gördü.
...
Düzgün bir el yazısıyla karalanmış
nota takıldı, gözleri...
yazılanları okumaya koyuldu.
Okudukça, ikna edici bir mebruriyet..
ve kabul edilmiş mecburiyetin
münzevi çaresizliğini duydu.
Geriye, sadece insan tariflerinde
tasnif edilebilecek bir sevgiye
sığınabilme gerçeği kaldığını duyumsadı
///
Aptal bir aşık, en fazlası
tahayyül mesafesi maşuk,
ve tekrarı yok aşkın ilk hali...
///

bunun dışında
ne öznel arzular bencili meyl,
ne acımtrak bir zeyl kalmıştır.
Öyle ki, iğdiş edilmiş hisli ayrıksılık.
Geride, kendine özgü
ve kendincden özge bir aptallığın
muhkim izlerinin seçilebildiği
umutsuz bir "aşk"tan ibaret kalmıştı.
Çok kısa tutulmuş,
bundan sonraki hayatı için
bir o kadar derin etkileri olan
o notla, her şeyin darmadağın olduğu
düşüncesine kapılıverdi, birden !
Sanki, eski bir Türk filminde
film kahramanına
maziyi anımsatma sahnesindeki
sis ve duman efektle
-kurgulanan- rolünü oynar gibiydi...
Etrafında, pembeve mavi hareli
ve de dumansı film kareli,
dönüşken bir mekansızlık vardı.
yakıcı.. kor bir gençlik zamanı ateşi
kül rengi bejinde sönerken,
sevgi gerçeğini,
kendi yoluna çizerek
öldürdüğü kesinleşen,
menhus bir bahtın karasıyla
aptal bir aşkın yarası halin,
anlamsızlık boyutunda yaşanasılığı vardı.
yani "gönül adamı" olamayışını
ve bu nedenle de
hep "pyrus" kaybedenliğini
ilk kez orada farketti adam.

Ahmet Kutlu Ayyüce
Isparta- 5-6 Ekim 2015

Şiirin hazırlığı ve düzeltmeler esnası...