Web Zaman Damgası

Hitamına Cevabi Not Yazılmış Bir Mektup Üzerine Şiirsel Deneme-1

Yıldızlar kadar uzak
ve ışık yılı bir mesafe
evveli eskisiydi sanki her şey..
///
mevzu bahis mektup,
daha evvelkiler gibi
alıcısına ulaşmış,
alındığına dair belge
göndericisine geri dönmüştü.
...
yüzümüzde çizgilerin olmadığı
hayatın emr-i vakileriyle
yüzleşmediğimiz zamanlardı.
İlk gençlikte bir devir
son/ kez yaşanan bir (ilk) aşk..
ilkbahar sonu ve yaz başı
aralığına rastlayan,
yağmur davetçisi sıcakların
hüküm sürdüğü mevsimdi..
Nagehan çıkan bir rüzgar sonrası
inen, kırkikindi sağanak
bir günün öğle sonrasıydı.
ikircikli ve zorlukla ilerleyen
karşılık bulma ihtimalinin
belirsizlikte seyrettiği
bir hikayeydi mektubun konusu.
İmgelere boğulmaksınız,
kestirmeden söylersek;
aptal aşık cesareti
bu mektubun akıbetine,
dair bir huzursuzluktu hissedilen..
---
Şimdi, geri dönülmez boyutta
mazide kalan günlerin
yitik izbelerine gizlenmiş,
eski bir hatıraya dair ritüeldi.
Tekrar hatırlanır oluşuysa
muhtemelen yaşlanmaya başlamak
ve gençlikten, yıldız sıçraması
bir ıraksamaya delaletti.
Dokuz çarşambanın gün değil,
ana sığabildiği zaman dilimiydi kısaca...
Sonu iyi bitecek şeyler için
ne mevsim olumsuzdu, ne doğa...
İğde çiçeklerinin sere serpe açılıp,
tarifsiz bir hoşlukta koktuğu.
Gelinciklerin, yoldaşı mor çiçekle
dem-i devran sürdüğü.
Murat kuşunun hüzünle ötüp,
serçelerin yağmur vurgunu olmamak için
saçak altında bir korunak aradıkları günlerdi,
Aptal aşık saflığıyla yazılarak gönderilmiş,
olabilirlik ihtimali gittikçe azalan,
kimi zaman da ısrarlı fırsatların
arada kaynayıp gittiği
bir süreç heyecanıyla,
cevabını beklediği
mektubun hitamına,
kısa bir not yazılmış
olduğunu gördü.
...
Düzgün bir el yazısıyla karalanmış
nota takıldı, gözleri...
yazılanları okumaya koyuldu.
Okudukça, ikna edici bir mebruriyet..
ve kabul edilmiş mecburiyetin
münzevi çaresizliğini duydu.
Geriye, sadece insan tariflerinde
tasnif edilebilecek bir sevgiye
sığınabilme gerçeği kaldığını duyumsadı
///
Bir aptal aşık,
tahayyül mesafesi maşuk,
ve tekrarsız bir "ilk aşk"...
///
O çok sevdiğine karşı,
bunlar dışında
ne öznel arzular bencili meyl,
ne acımtrak bir zeyl kalmıştı
duygu tadında.
Öyle ki, iğdiş edilmiş hisli bu ayrıksılık.
Geride, kendine özgü
ve kendince özge bir aptallığın
muhkim izlerinin açıkça seçilebildiği
umutsuz bir "aşk"tan ibaret olmakla kalmıştı.
Çok kısa tutulmuş,
bundan sonraki hayatı için
bir o kadar derin etkileri olan
o notla, her şeyin darmadağın olduğu
düşüncesine kapılıverdi, birden !
Sanki, eski bir Türk filminde
film kahramanına
maziyi anımsatma sahnesinde
sis ve duman efektiyle
-kurgulanan- rolünü oynar gibiydi...
Etrafında, pembe-mavi hareli
ve dumansı film kareli
dönüşken bir mekansızlık vardı.
yakıcı.. kor bir gençlik vakti ateşi
kül beji rengiyle sönerken,
sevgi gerçeğini kendi yoluna çizerek
öldürdüğü kesinleşen,
menhus bir bahtın karası
ile aptal bir aşk yarası halin,
anlamsız yaşanasılığı vardı.
"gönül adamı" olamayışını
ve bu nedenle
hep "pyrus" kaybedenliğini
ilk kez orada farketti adam.

Ahmet Kutlu Ayyüce
Isparta- 5-6 Ekim 2015

Şiirin hazırlığı ve düzeltmeler esnası...