Web Zaman Damgası

raddesi-dar...

[ italik ][ikiyanayasla]
ölüm rengi bir hayat sunuldu
yaşıyorum...
sığamam ki iki metre kareye
taşıyorum...

bana sergilerin güzelliğinden bahsetmeyin
yergililerin kırılganlığından
övgülülerin asilliğinden
cehennem sütunlarının asiliğinden
bana adı yitik kadınlardan bahsetmeyin...

mesele ne küfredişi yok olası bir adamın
ne de kurtuluşu helalden bir haramın...

mesele meydanda kalmış orduların af dilenişi
mesele kurtarılamamış kudüsün direnişi
bana bilmediğimden bahis vurmayın
gidin Allah aşkına
bırakın idrakimle baş başa...

sorgulanmamış silsileler kadar
kirli mi bakışınız...
çekin bakışlarınızı sürün boş arşa...

tutun ellerimden
atın en zeminsiz kuyulara
ve gidin
kayıplarımı arayacağım...

içim dışım önüm arkam
dolum boşum
arzım arşım
arşın arşın düşerken yakalayacağım...

beni kayıplarımla baş başa bırakın
kilitli kapılar benim
silinmiş yazılar benim
son bulmuş hayatlar benim
terk edilmiş virane yerler de benim
ve sonsuz idraklerin debdebesi de...

vurulmuş kanatlar yanan ocaklar
sarılmış yaralar kanan çocuklar
yetim lisanlar
masum sular
suçlu yok
her biri bir masumdular...

zamanın dabbesi
bana bırakın
kayıplarımın arasında kaydı...
vardım evvelden
helak yok saydı
sesim bile hemen orada yoktaydı
duymadınız...

fuhşi hayatların yetim bebesi
küllüğe barındırılmış bir duman sesi
yarım bırakılmış şarap şişesi
sarhoş olmadınız
yahut belli değil raddesi...

bana sükunetten bahsetmeyin
göz yaşının sebeplerinden
tarihin hesabı asra kesilmiş
asır ise bir an içine sinmiş
bana zaman leşlerinden bahsetmeyin...

şaheser yaratan kutup kuşlarının
soğuğa ne vakit kanat çırptığı
ne vakit anka kesildiği zümrüde
bana uçamayan beyaz güvercinlerin hastalığından
susun...

kitaplarda yazanlar hayatı sorgular olmuş
hayatta yaşananlarsa mezarda
haşa...

ahkamı belli
makamı belli
yağmur tanelerinin atıldığı ellerden
düştüm ben
düştüm...

kışı getirene kadar bekleyecek
yazı kaybedene dek eriyecek
gidin...

can-i