Web Zaman Damgası

545.CEBRAİLİN BÜRÜNMESİ..

[ italik ]

Verdi Hz.Eba Bekir,yoksullara sadaka,
Müslüman olunca,şükür diye Allaha,
Kırk bini aşikardı,kırk bini verdi gizli,
Kalmadı üzerinde,giyecek elbisesi.




Buldu mutaf keçi,kılından bir elbise,
Utandı Mübarek de,varamadı meclise,
Arkasına alıp da,oturuyor tandırda,
Evde kıldı namazı,cemaatten uzakta.




Geçti üç gün aradan,Resul sordu sabahta,
Eba Bekir görünmez,hasta mıdır acaba?
Geldi anda Cebrail,bürünmüş o libasa,
Sual etti Ol Resul,bu hal ne diye ona.




Giyindi tüm gök ehli,Eba Bekre bakıp da,
Dostun sadaka verdi,seksen bini yoksula,
Kalmadı ona bir şey,giydi üste tulumu,
Gelmediler mescide,O hakkın veli kulu.




Selam eder Hak sana,elbise gönder ona,
Varmı dır diye Resul,sordular eshabına,
Kim getirse elbise,komşum olur cennette,
Hak Teala verecek,ona köşkü Firdevste.




Bulamadı sahabe,birisi ödünç aldı,
Hemence Resulullah,Eba Bekre yolladı,
Giydi mübarek Sıddıyk,çıktı hemence yola,
Cebrail geldi gökten,o varmadan huzura.




Ey Allahın Resulu,vardır Hakkın selamı,
Eba Bekir yoldadır,karşılasın der anı,
Resul karşıladılar,eshabıyla birlikte,
Musafaha ederek,başladılar tebrike.

08.04.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN