Web Zaman Damgası

Özgecan’a

Geceleri rüyamda dolaşma annem
Dünümde mutluluğum,yarınlarım karanlık
Sokaklar korkutuyor beni
İçimde ürperti bağrımda ateş
Her gün bir sokak başında canlar yanıyor
Ölüm yanı başımızda
Ben yine eski ben, değişen insanlar
Bir kuruşluk menfaat gözlerinde kan
Elinde bıçak silah ve bir çakmak
Çaktıkça ciğerim yanacak
Gencecik fidanlar meyve vermeden solduruluyor
Nefessiz bırakılıyor annem
Hani çocukluğumuzda olan komşular
Hani özgürce uçan kuşlar
Kimseye güvenim kalmadı annem
Özge olan öz canım yanıyor
Bileklerim kesildi kanıyor annem
Karanlık çöktü gözlerime,uyumadan direndim anne
Ne imdadım duyuldu,nede gelenim
Gelenler cellattan beterdi annem
Bir an sen geldin gözlerime babam tutuşmuş yanıyordu annem
Issız orman kuşları şahittir bana
Direndim olmadı annem
Gücüm yetmedi zalimin zulmüne
Dilim boğazımda düğümlendi duyulmadım annem
Ne zaman yer yarılacak ne zaman?
Ne zaman insanlık utanacak?
Ya da ben ne zaman özgür olacağım
İllaki ölmem mi lazımdı?
İllaki ağlamalı mıydın annem?
Ben ölmeden yaşam yasak
O zaman namussuza gün doğacak!
O zaman tecavüzcü dönüp annesine kız kardeşine sahip çıkacak
Yiğit delikanlılık,insan gibi insanlık için
Onurlu ölüm,onursuzluktan iyidir annem

Aydın Kizir