Web Zaman Damgası

GURBET KUŞLARI

Kendini bulmuştum birden
İçi kahırla yüklü bir zaman tünelinden geçerken
Bu en karanlık gurbetin
Hain ellerine düşmüştü o’nu severken
Başkası peydah olmuştu etrafın da
Sevdiğine yüreği hala yüreğimde solumaktayken
Ve "İLK AŞKIN" son faslını yaşamaktayken…

Zehirli anılarla sıvanırmış hep meğer
Zamanın duvarları insan anılardan kaçarken
Hatta kaçış gibi bir göç'ü gurbete doğru gerçekleşirken
Geride ki ayrılık hasreti de gelirmiş senin peşinden
Sancısı patlarmış bir zaman sonra da yürek de
Tanrısız gurbetin yangın kokulu akşamlarında kaybolurken
Bunu anlatmak çok kolay dökülüyor kaleme dilden
Ama asıl sen bir de,
O hayatı yaşayana sor ve duy acının rengini kendi dilinden...

Gurbetin gözü karadan da kara;
Gurbet de fiske kadar bir lafla
Bir mezar yeri kazınıyor gibi oluyor adeta
İnsanın içinde bir an da
Fark edilmeden bile dokunulsa da
hani senin o türden bir ayrılık yarana !...

Öyle koyarmış ki insana
Dipsiz bir gurbete çıkmış bir kez kara sevdalı o yüreğin
Durmazmış kan, asla durmazmış damar da
Akacaktır mutlaka,
Fışkıracaktır o kan ille de dışarıya !
Seven bir insan yanarak tutuşup kor olunca
Sıkmalıymış dişini
Öylesi kalleşlikler gurbetin de kırılırcasına !
Denemeli insan kendi tahammül ölçünü delice,
Eğer yaşayacaksan sen aynı aşkı olası gün gelip de
Döndükten sonra ekmeğin elin de…

Kurşun olurken içinde ilk sevdalı duygular
Olanca hamlesiyle gurbet öyle bir kişinin ruhun da patlar !
Ayrılık tetiğine dokunmadan daha
Morarmış olur tüm yarınlar !
Hatırladıkça vefasızlıkları hele gurbet hayatın da
Yüreğin de yeni yeni yaralar kanamaya başlar
Dünyanın öbür başındaymışsın gibi
Yüreğine henüz icat edilmemiş nice köz'ler uzatırlar…

Yitik bir aşktan göçerken maziyle birlikte dumanlar
Anılardan dayanamayacağın kıvılcımlar sıçramaya başlar
Sıfırın binlerce derece halinde ki soğukların başladığı bir an da
Ruhun donacak yerde inadına alev alev yanar !...
Aşka yenilen varlığının üstüne bir de,
Üstüne bir de,
Sıladan gelen her ateş topu insafsızca düştüğün gurbete kadar fırlar !...

Yeni yıllarla tanışır o eski yıllar
Nikah tazeler akşam seninle kötürüm anılar
Tanrısız gurbetin hüzünleri yüreğini yağmalamaya başlar !
Dolaşıp meyhane meyhane
Bağışlarsın gençliğini “Dert alan” adlı ucuz bir içkiye
Kapatırsın kendini iyiden içinin en derinliklerine
Ya da bir efkar lekesinin dedikodu örtüsünün ta diplerine…

Ve gurbetin kalleş kokulu kahpe bir gecesine gizlenip
Sine sine gidersin falanca kentli,
Falanca isimli, ünlü falanca hanımefendinin,
Namı değer kadın kokulu ”Küçük Ev" adresine
Ne ki, tek teselli mekanı orası diye,
Sığdırmak istersin kendini kiralık sevgilere !...

Biz'den sonra artık burada “Ben” başlar;
Tanrısız gurbetin kuşu olmaktır görünür de ki tek suç
Üç iş arkadaşı o bataklık ev de aynı gece
Ve aynı amaçlı kadınsal eğlence de
Esirdiler artık sevgisiz yalnızlıkların o namussuz ellerinde !
Satacaklardı dünyanın anasını kiralanmış bir sevgi gecesinde …

Üçe bölüneceklerdi ayrı ayrı odalarda
Doğal olarak ise ayrı ayrı kadınlarla
Ayrı ayrı üç mosmor kesilmiş karanlıklar da !
Apayrı dünyalar yaratacaktı herkes kendi adına
Bu "Kiralık hayatların" kangren olmuş yapay sevgi odaların da !...

Çekilinmiştir artık "Kiralık" dünyalara
O kendi dünyasın da
Diğerleri ise kendi dünyalarında
Herkes bekliyordu kendi kadınlarını kendi odalarında
İçine zorla sığdırdıkları acıları,
O mosmor olan odalarının kapılarını kilitlediler artık sonun da…

Geliyordu onun kiralık kadını
Yaklaştı, yaklaştı, iyice yaklaştı kiralık kadını ona
Deprem olmuş gibi sanilmıştı birdenbire ortalık adeta !
Kan kusmaya başlıyordu sanki,
Sanki her canlı organı sağın da, solun da !!!...

Bağırıyordu gurbetçi adam avaz dolusu kendi odasın da;
"Ben !..Ben !...Ben !...
Ama ben, ben ne çok paramparça !!!
Savruluyorum dört bir tarafa !..."
Meğerse ne görmüş sevda gurbetçisi karşısın da,
Değilmiymiş ölümüne sevdiği o biricik "Papatya !..."

Adeta nutku tutuldu bir an !
Ölüp ölüp diriliyordu sanki durmadan !!!..
Kendi canına eş değer olarak bilirdi sevdiği kızı zaman,
Baktı ki yatağın da ki kiralik kadın
O ilk aşkım ŞÜKRAN !!!...

Şimdi ki kiralık kadını,
Yani kendisine ayrılan hayat kanıydı Şükran !
Yani soluğu soluğunu kadar dokunacak olan
Koklamaya, öpmeye bile kıyamadığı hayli bir zaman
Üstelik şu an ki gurbetinin tek nedeni bile onun aşkından ?!
Öyle daha mutlu muydu soracaktı ona
O GURBETÇİ MUTLAKA,
YÜREK PARÇALARINI ETRAFINDAN BİR TOPLASA !!!!......



İsmail Hakkı Gürcanok…
15/08/2005
ŞİLE/AĞVA
İSTANBUL