Web Zaman Damgası

ASILSIZ İHBAR

ASILSIZ İHBAR

Asılsız ihbardı
asılsız ihbardı vurulduğumuz
kötü haber tez duyulur demiş
duymuştu analarımız

henüz lise son sınıf
güne sağdan mı başlasak
revaçta solculuk var
yoksa soldan mı uyansak
daha üç adım gitmeden
bir çatışmada mı vurulsak

Ali, Haydar ve Umut
kıstırılmışız sokak arasında

tam da umutlar tükenmek üzereyken
haber gelmişti köy kahvesine
hadi toparlanın denildi
kıstırılmış bizimkiler

hemen kalktık ayağa
neden niçin demeden
tereddüt bile etmeden
yiğitliğin serde olduğunu
adam satmayanlar bilirler

dağılmıştık kahveden
kimimiz sopalarla,
kimimiz silahlarla
dalmıştık bir kavgaya
kimdi, neydi, niçindi
vurulan kim vuran kim
her darbede inleyen eyvahlarla

sonra bir siren sesi
zaptiyeler sarmıştı dört yanımızı
Ali, Haydar, Umut ve ben
alınmıştık içeri
sorgu sual olmadan

yan hücrede inleyen kim
ana avrat söven kim

nihayet gece yarısı
aylardan mart
duyuldu telefon sesi
ve artık bizdeydi sıra

parmaklıklara sürtünerek gelen cop sesleri
Allah Allah nidalarıyla düşman üstüne giden savaşçılar gibi
oysa biz üç kişiydik
küçümser sırıtışlarla biri hemen atladı
şimdi ananızı belledik

ali hemen fırladı
anama küfretme ulan
haydar, umut ve ben
karar verdik orada
anamıza küfreden şerefsizi
mutlak getireceğiz dize

kafama darbe almış
düşmüştüm ben yerlere
hatırladığım en son ses
Ali’nin haykırışıydı
“şerefsizler öldürdü”

öldü diye polisler
çıkarmış atmışlardı
kuytu bir köprü altına

baygın yatmışım tam bir gün
tinerci bir çocuk görmüş
haber vermiş millete
ve biri de emniyete
dikkate bile alınmamıştı
asılsız ihbar diye

Hüma Efkan[ italik ]