Web Zaman Damgası

DOKSANÜÇ SOKAK

Soluyan bir insan gibiydi ;
Ölüm döşeğinde kimsesiz ,
Zor yakalardı her sabahı
Ve her akşamı,
Doksanüç sokağın en cefakarı,
Evimiz !...
+++++
Benzemezdi diğerlerine,
Tek katlı bir sığınak gibiydi
Bizim hane...
Mor salkımlı sarmaşık ağı,
Duvarlarını süslerdi
Pençe pençe
Sanırdın evimizin sancağı !
Dolardı arka sokağı gözetleyen penceresinden.
Çürüyen ciğerlerine,
Güney’in o sarı sıcağı !...
+++++
Daracık bir çıkmazda karşı karşıya
Yazgılarıyla paslaşırdı evler
Çaresizce
Buram buram tüterdi anılar oralarda.
Küflü solumaları hala hatırımda,
Türlü çiçekler ekilirdi bahçemize,
Tohum tohum gezinirdi dönerek,
Anamın alın teri o ak yüzünde...

Doksanüç sokağın kuralları vardı ;
Sokağı baştan sona arşınlardı
Sulanmazdı yaşamları çocuklların orada,
Onlar hiç büyümeyecek bir ağaç gibi yaşarlardı...
+++++
Doksanüç sokakta sahipsizdi uçurtmalar,
Gökyüzü öfkeli olurdu alabildiğine,
Su,gazete ve simit satarlardı çocuklar.
Ziyan olurdu uçurtma mevsimleri yine.
Tek mevsimle yetinirdi onlar
Tek mevsimle...
Güneş hiç doğmazdı çocukların üzerlerine !...
+++++
Bir başka türlü gezerdi bazen de,
Doksanüç sokağın melankolik rüzgarları.
Dökülürdü hüzünlü bir şarkı kırık camlardan,
Doksan üç sokağın yorgun taşları üzerine
"Dede Efendi " İkramıyla bir pilli radyodan !...
+++++
Zordu,
Doksan üç sokak da yaşamak çok zordu ;
Aşksız ve ölümcül yaşamak en zordu
Aydınlanmazdı körpe karanlıklar bu sokakta,
Zaten o sokağa hiç güneş doğmuyordu !!!...



İ.HAKKI GÜRCANOK
-- A D A N A --