Web Zaman Damgası

505.ISTIRABIN GÖZYAŞLARI....

[ italik ]
Ömer bin Abdulaziz,değer vermez dünyaya,
Adar kendini Hakka,hizmet eder kullara,
Taht kurmuştur gönülde,herkes severdi onu,
Adaletli Halife,Haktan çok korkuyordu.


Rüya gördü bir gece,hizmetci kadın köle,
Kopmuş kıyamet orda,toplanmışlar mahşere,
İnsanlar ter içinde,kurulmuş bir terazi,
Allah soruyor kula,ince ince hesabı.


Gelir cümle hükümdar,sırat köprü başına,
İlk önce gelir sıra,Abdulmelik Sultana,
Atar bir iki adım,düşer hemen ateşe,
Ardından sıra gelir,oğul Sultan Velide.


Adım atar hemence,kayar ayağı orda,
Cehennem yanar altta,yuvarlanır çukura,
Cümle geçmiş hükümdar,hepsi yanar ateşte,
Sıra gelir rüyada,Sultan Abdülazize.


Anlatırken hizmetçi,ağlar hemen Halife,
Başını yere vurur,ne yapsa yoktur çare,
Toplanır orda herkes,Halifem derler rüya,
Bırak sızlamayı sen,ağlama nolur boşa.


Hizmetçi kadın ağlar,yaşlar dökülür gözden,
Halifeyle birlikte,geçmişlerdir kendinden,
Çırpınır balık gibi,can çıkacak hulkumda,
Sanki ölecek gibi,ağlar durmaz orada.


Siler gözünden yaşı,seslenir Halifeye,
Cennette gördüm sizi,duyuramaz nafile,
Geçiyordun sıratı,sanki bir şimşek gibi,
Durmaz bir an nafile,Sultanın iniltisi.


Kesilir birden hemen,ne ses var ne inilti,
Bakarlar gitmiş Sultan,vermişler son nefesi,
Biter dünyanın derdi,kazanırlar cenneti,
Dünya çetin imtihan,ıstırablı lezzeti.

20.11.2014//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN