Web Zaman Damgası

MOR YILLLAR...

(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
((( M O R - YILLAR ))))))))))))))))))))
((((((((((((((((((((((((((((((((
))))))))))))))))))
((((((((

Çıldırtasıydı eskiden orada ki hüzünler
Atatürk Parkı’nda yankılanırdı yüreğin sessiz feryadı
Park günleri çekerdi o zamanlar hep
Sevda sancılarımın gittikçe katmerleşen kahrını
Arzular inadına aydınlık, umutlar inadına karanlıktı
Bir fiskecik kıvılcımla on sekizlik duygular
Anın da alev alırdı !
Ve taptazecik anılarımı
Çokluk Cehennemle tanıştırırdı !...
****
Moral olurdu güne mağlup başlayan soluklanmalarıma
Gülen palmiye dalları arasından firar ederken ay ışığı etrafa
Sabahsız geceler durmadan simsiyah ölümler sıvardı ruhuma
Sevgilinin ilk mektubu ezberlenirken bilmem kaç yüzüncü defa
Parkta ki çıplak Venüs heykelinin huzurun da…
****
Aklıma düştü hani Venüs dedim de;
Bazen sonbahar dallarından sarı yapraklar serpildiğin de
Buruşuk bir elbise gibi görünürdü yapraklar Venüs’ün üzerinde
Onun çıplaklığının yerleşerek kimi nazik yerlerine
Bir örtü gibi sabit dururdu o kez
Sararan yapraklar çiy ıslaklığı yüzünden Venüs’ün taş tenin de…
****
Bazen de bir çift kumru yetişirdi Venüs’ün imdadına
Konarak göğüslerinin mahcup noktasına
Can kulağıyla dinlerdi sanki Venüs beni o park da
Lakin en sadık refakatçimdi Venüs ıssız varlığıma…
****
Taş kesilmiş buz parçası misali teniyle
Dahası sızım sızım üşüye üşüye
Dostluk kurardı sonbahara hiç aldırış etmeden benimle
Dostluk kurardı park cehennemim de
Venüs o taştan kalpli haliyle bile…
****
İlk aşkın ilk mektubu her şeyden sakınıldığından
İtina ile çıkarılırdı saklı olduğu yürek kasasından
Ve öylesi bir duyguyla girilirdi park dünyasına çoğu zaman
Huşu içinde Atatürk Park’nın nostaljik kapısından…
****
Bir kuş gibi çırpınıp dururdu hep o ilk mektup ellerimde
Okumam için karıncalanırdı ellerim, karıncalanırdı ha bire
Ne kadar çok okusam o denli acılarca bilenirdim
Okudukça içinde ki iltifatcıklardan teselli çalmak yerine
İnadına daha da hızlı ufalanıp erirdim !
Yüreğime tırmanan karamsar düşlere yenilirdim
Neredeyse o an bitip tükenirdim !...
****
Park gecelerinde unuturdum çoğu zaman varlığımın küllerini
Dolunayla paylaşırken en kötümser hallerimi
Yatılı kalırdım o her daim içim demli demli
Ve bir bank üzerin de öldürürdüm ben beni !
Kendini rüyalarına ikram eden bir ceset gibi !...
****
Ahhh !...O Atatürk Park’lı yaşantılarım
Bugün bu kadar çok uzakların da olmasaydım
Elimde ki eski mektuplar da neden ıslak lekelerin olduğunu
Venüs’ü görür görmez yıllar sonra sorardım
O’nunla kana kana birlikte ölüp
O günleri yeniden ölümüne yaşardım…
****
Atatürk Parkı !...
Orası sevdalı yıllarımın gizli mabedi gibiydi
O kentte ki mor yaşantılarımın
En sarhoş geceleri hep orada geçti
İçi kan rengi anılarımın Atatürk Parkı yegane ev sahibiydi
Acı ve ayrılık dedin mi aklıma ilk Atatürk Park’lı yıllarım gelirdi
Ve de var ya tamı tamına orası hani,
En ihtişamlı anılarımın hem Cenneti, hem de Cehennemiydi !!!.....

/////////////////////////////////////////////////////////
/////////////////////////////////////////////////////////
İ . HAKKI GÜRCANOK
ADANA da MOR bir günün ertesi..