Web Zaman Damgası

MOR YILLLAR...

O zamanlar çılgıncaydı hüzünler
Atatürk Parkı’nda yankılanırdı heyecanların sessiz feryadı
Park günleri çekerdi hep sevda sancılarının kahrını
Arzular inadına ışık, umutlar inadına karanlıktı
On sekizlik duygular bir kıvılcımla hemen alev alırdı
Ve Cehenneme borçlu kılardı tazecik yarınlarımı…

Moral olurdu güne mağlup başlayan soluklanmalarıma
Palmiye gülüşleri arasından firar ederken ay etrafa
Sabahsız geceler simsiyah ölümler çakardı
İlk mektup okunurdu onlarca defa,
Parkta ki çıplak Venüs heykelinin yüzüne baka baka !…

Aklıma düştü Venüs deyince
Bazen sonbahar dallardan sarı sarı serpildiğin de
Buruşuk bir elbise gibi olurdu yapraklar Venüs’ün üzerinde.
Çıplak vücudunun kimi kıvrımlarına yerleşip
Bir örtü gibi dururdu çiy ıslaklığı sayesin de…

Bazen de bir çift kumru yetişirdi Venüs’ün imdadına,
Konarak göğüslerinin en mahcup yanına !…

Tek can kulağıyla dinleyen Venüs olurdu beni park da
En sadık refakatçimdi eskiden ıssız varlığıma
Taştan kesilmiş buz parçası teniyle,
Dahası, Venüs sızım sızım üşüye üşüye
Dostluk kurardı park cehennemim de benimle
O taş kalpli haliyle …

İlk aşkın, ilk mektubu her şeyden sakınıldığından
İtina ile çıkarılırdı saklı olduğu yürek yuvasından
Öyleyken girilirdi Atatürk Park’ının kapısından…

Bir kuş gibi çırpınıp dururdu ilk mektup ellerimde
Okumam için karıncalanıp dururdu hep ellerim
Ama ne kadar çok okusam, o kadar acılara bilenirdim
Okudukça mektup iltifatlarından mutlu olmak yerine
İnadına daha hızlı ufalanarak eriyip,
Yüreğime tırmanan düşler yüzünden tükenirdim !.

Park gecelerinde unuturdum çoğu zaman küllerimi
Dolunayla paylaşırken en karamsar hallerimi
Yatılı kalırdım o gece içim öyle demli demli
Ve bir bank üzerin de sabahlardım,
Kendimi rüyalara ikram eden bir ceset gibi !...

Ahhh !...O Atatürk Park’lı yaşantılarım
Bugün bu kadar çok uzakların da olmasaydım,
Elimde ki eski mektuplar da neden ıslak lekelerin olduğunu
Venüs’ü görünce yıllar sonra sorardım
O’nunla kana kana yeniden ölüp,
O günleri yeniden yaşardım…

Atatürk Parkı !...
Sevdalı yılların gizli bir mabediydi sanki
O kentte ki mor yıllarımın en sarhoş günleriydi
İçi bol anılı zamanların sararttığı park geceleri
Acı dedin mi, ilk aklıma Atatürk Parkı gelirdi
Ve en ihtişamlı acılarımın tek cennetiydi…


İ.HAKKI GÜRCANOK
Adana