Web Zaman Damgası

MOR YILLLAR...

Çıldırasıydı orada ki hüzünler o zamanlar
Atatürk Parkı’nda yankılanırdı heyecanların sessiz feryadı
Park günleri çekerdi hep sevda sancılarının kahrını
Arzular inadına ışık, umutlar inadına karanlıktı
On sekizlik duygular bir kıvılcımla hemen alev alırdı
Ve Cehenneme borçlu kılardı tazecik yarınlarımı…
+++++
Moral olurdu güne mağlup başlayan soluklanmalarıma
Palmiye gülüşleri arasından firar ederken ay etrafa
Sabahsız geceler simsiyah ölümler çakardı
İlk mektup okunurdu onlarca defa,
Parkta ki çıplak Venüs heykelinin yüzüne baka baka !…
+++++
Aklıma düştü Venüs deyince
Bazen sonbahar dallardan sarı sarı serpildiğin de
Buruşuk bir elbise gibi olurdu yapraklar Venüs’ün üzerinde.
Çıplak vücudunun kimi kıvrımlarına yerleşip
Bir örtü gibi dururdu çiy ıslaklığı sayesin de…
+++++
Bazen de bir çift kumru yetişirdi Venüs’ün imdadına,
Konarak göğüslerinin en mahcup yanına
Can kulağıyla dinleyen Venüs olurdu beni o park da
En sadık refakatçimdi eskiden ıssız varlığıma…
+++++
Taş kesilmiş buz parçası teniyle,
Dahası Venüs sızım sızım üşüye üşüye
Dostluk kurardı park cehennemim de benimle
Dostluk kurardı o taş kalpli durumuyla bile…
+++++
İlk aşkın ilk mektubu her şeyden sakınıldığından
İtina ile çıkarılırdı saklı olduğu yürek kasasından
Ve öyleyken girilirdi hep çoğu zaman
Atatürk Park’ının kapısından…
+++++
Bir kuş gibi çırpınıp dururdu ilk mektup ellerimde
Okumam için karıncalanıp dururdu ellerim
Ama ne kadar çok okusam o kadar acılarca bilenirdim
Okudukça içinde ki iltifatlarından mutlu olmak yerine
İnadına daha hızlı olarak ufalanıp erirdim !
Yüreğime tırmanan sahipsiz düşler yüzünden o an
Neredeyse tükenirdim !...
+++++
Park gecelerinde unuturdum çoğu zaman küllerimi
Dolunayla paylaşırken en karamsar hallerimi
Yatılı kalırdım o gece içim daima öyle demli demli
Ve bir bank üzerin de sabahlardım,
Kendimi rüyalara ikram eden adeta bir ceset gibi !...
+++++
Ahhh !...O Atatürk Park’lı yaşantılarım
Bugün bu kadar çok uzakların da olmasaydım
Elimde ki eski mektuplar da neden ıslak lekelerin olduğunu
Venüs’ü görünce yıllar sonra sorardım
O’nunla kana kana yeniden ölüp
O günleri birlikte yeniden yaşardım…
+++++
Atatürk Parkı !...
Orası en sevdalı yılların gizli bir mabediydi gibiydi
O kentte ki mor yıllarımın en sarhoş günleri orada geçerdi
İçi mor anılı zamanların sararttığı park geceleriydi
Acı dedin mi aklıma ilk Atatürk Parkı yılları gelirdi
Ve de orası var ya hani,
En ihtişamlı acılarımın yegane cennetiydi !!!…


İ.HAKKI GÜRCANOK
.......ADANA.......