Web Zaman Damgası

ölümse can...

[ italik ]
yürekten çıkar söz bir kere
yanmadan sönmez hiç bir zerre
yıkmadan dönmez eski yerine
ve çakmadan yıldırmaz bir yıldırım misal...

bir duadan bedduaya daha süratli
katmadan önüne yedi cihanda aç feryat sürüsü
nasıl bir emsalsiz emsal
nasıl bir yağmura saklanmış sancı ki bu
o kadar sancı içinde dokunmaz birbirine ya hu
anlayamadım...
ve belki bu yüzden mevsimsiz yağamadım can
anlasaydın...

neden

şimdi bilmiyorum sessiz gözlerin
şimdi delmiyor yıdırımsız sözlerin
demek ki delik deşik
deli fişek olmuşum can
tut ki düşmüyor düş yağmursuz çöllerim
düş ki ölüme muhtaç
aç nasipsiz ellerim

tutma

kapatma ellerin aç
arz ve arş arası kadar uzakça
çalıntı yağmurdan dualara bağlanmış bir umut
ezeli ve ebedi nidası hizasız
göz yaşı saflığında anlat
de ki ayrılığım rızasız...
uçsuz kanatsız
ve fısıldayıp anlamsız bir söz

söz verseydin

bundan sonra ayrılık yeminsiz
deseydin
can verirdim
anlamsızlığa sakladığın aşkımı sunup
ne vardı ki yok saymasaydın o an
kuş misali o dua dalına konup
anmadan adımı sadece anlatsaydın
razıydım can
o dal ben olsaydım
yahut dört mevsime şahit bir cansız şahin
tabut ben
selam sen
bu na da razıydım keşke bir defa...

an...latsaydın

bu caniye ömründe bir defa içten ölümseseydin
sarılıp o ana
susarak öldürseydin...

işte o an
ölümserdim cann
...

...gümüşvarigülüşlücantanesicanımın ölümsüz hatırasına...

can i