Web Zaman Damgası

Oyun oynuyorduk

[ italik ]



çocukken daha büyük yaşardık herşeyi
oyuncağımızdan daha kocamandı sevgimiz
içten pazarlıksızdı gülüşlerimiz
sanki çikolata tadında
sıvanırdı ağzımıza
öyle kuralsız severdik


ayağımızın dibindeydi yıldızlar
yükseğe çıkmak gerekmezdi görmek için
cebimizde taşırdık ay'ı
yaldızlardık
payımıza düşeni
sonra paylaşırdık arkadaşlarla


kedi gibi tırmanırdık ağaçlara
bizimdi bütün gökyüzü
elimizi uzatınca tutardık
nohut kokusunda, mısır tadında
üstüne uzanırdık yıldızların


denizimiz yoktu ama
bize yeterdi küçük su birikintileri
sanki ormanda gezinirdik
üç beş adımlık koruda
dalardık sonsuz düşlere
saklı cevizlerini bulunca sincapın


bir değirmenimiz, bir sarayımız
bir de padişahımız vardı
hepsi de yalancıktan
deynektendi kılıcımız
savaşlarımız yalandan
gerçeğini yaşadıkça öğrendik
silahlar yığılırmış
kim güçlü olursa o kazanırmış


çocuklar mutlu olsun değilmiş amaç
biz sizi oyun oynuyor sanmıştık
öldü arkadaşlarımız
annemiz elimizden almıştı
sapanlarımızı!


06. 05. 2014 / Nazik Gülünay