Web Zaman Damgası

UZAKTA KAL SEVGİLİ…

((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
(((((…UZAKTA KAL SEVGİLİ…)))))
)))))(((((((((((((((((((((((((((((((((
)))))))))))))))))))))))))
(((((((((((((

Kaldın orada bensiz ey can İstanbul !
Uçtu elinden bu en sadık acı çekenin
Bir de senin için ölü kaldım diyebilirim
Tuz yüklü meltemlerini daha şimdiden özledim
Her zaman o vefasız sevgili sana
Bensiz yapamaz diyordu o ya
Onsuzum artık sen de tanık buna
Bak nasıl geldim onsuz uzaklarıma !…
+++
Hayatımı bu aşk uğruna hiç etmiştim
Şu günler hiç’liğin de hiç’liğini denemekteyim
Zaten senin yanındayken bitirilmiştim
Kıdemli katilim olunca sevgilim
Artık aşka devamdan sarfı nazar eyledim
Onunla da onsuz da zaten linç bir hal deydim !...
+++
Daha vardı yaşayacağım İstanbul’lardan
Onsuz ruhum katıksız dönmeye başlamıştım,
Her zaman ki dokuz on beş vapurundan
Martılar da kaçtı deniz manzaralı penceremin kıyısından
Acımadı sonbahar rüzgarları yüreğimin kavrukluğuna
Bir bilsen İstanbul,
Nasıl bir cehennem getirdiğimi senden sılama ?…
+++
Asla hafiflemedi kaçıp gelmekle yüküm
Boşaltılmış olsaydı keşke iyice gönlüm
Hiç değilse bu aşk yüzünden
Kısmen yansımazdı sana da küskünlüğüm
Sende kaldı anılarım biçim biçim
O’nun yüzünden seni de yüz üstü bırakıp geldim…
+++
Ah !...Keşke demeyi oldum olası sevmezdim
Pişmanlıklarla akraba diye keşke’den ürkerdim
Sevmesem onu ve bir de seni İstanbul’um
Hasretinizin böyle beni derbeder edeceğini bile bile
Kadere hiç bu kadar kolay boyun eğer miydim ?
Bir damat gibi gördüğüm “Yedi Tepe'lik” endamını
Senden çekip giderken bile hayranlıkla süzer miydim ?...
+++
Anla ne olur beni ey nazlı İstanbul’um;
Seni de terk ettim vefasız sevgili yüzünden
Oysa benden seni bu denli eksiltir miydim ?
Görüyorsun ki bütün benliğimle en yoğun keşkelerdeyim
Solup yok olmasın diye bu aşk hala biçareyim
Say ki öyle yazılmış kaderim…
+++
Bak geldi yine “keşke” nöbetim
Ben o sözü sevmediğimi oldum olası söylemekteyim
Yenilgilerimi, pişmanlıklarımı depreştirir, gerer,
Ve ürpertirdi o keşkeler hep benim
Ben oradayken aşktan yana yenik biriydim
Bihaber kalmıştı lakin git git aşkıma vefasız sevdiğim…
+++
Sevgiden yana ayrı görmüyorum ikinizi birbirinizden
O ve sen;
İki sevgilisiniz siz beni ben eden
İçimde ki aşktır, tüm sana ve ona yakın mesafelere
Beni gönülsüzce küstüren
Haberi olmadı hiç birinizin bende ki içsel çöküntülerden
Saklıyordum bu depremimi ben her ikinizden...
+++
Terk edildiniz ama,
Ben de sevgileriniz tam yol derya iken
Kayıtsız kaldı sevgili sevgisine en çok muhtaç iken
Sana gelince güzel İstanbul görüyorsun ki senim ben
Sen de binlerce sevenlerinin göz izleri var gezinirken
Ve sana benim methiyeler ancak bir damla iken
Ne mutlu sana yine de yalnız değilsin ey İstanbul sen !...
+++
Hoşça kal İstanbul !
Hoşça kal, her ne kadar vefasız da olsan
Hoşça kal sen ey unutulmayan sevgili
Ben gözlerinden ırak olayım ki,
Daha net görürsün o zaman gerçek beni ?...
+++
Biraz da ben uzaktayken yani,
Sen uzakları tanımış ol sen bari
Neymiş uzakların seven ruhlara verdiği işkencenin rengi
Bir gün yakalayabilirsem eğer ben de ki o eski seni
Ya da bende ki o eski beni
Yine görmeye gelirim ummadığın bir an da belki…
+++
Ey !...Sevgiliye sana son bir özüm olacak şimdi;
Daha da çok burkulacağını bile bile canımın çekirdeği
Sana bir veda sözü anlamın da diyeceğim ki,
“HATIRAN YETER BANA
UZAKTA KAL SEVGİLİ !!!...”
+++
Ama İstanbul;
Ey rüyalarımın şehri,
Sen bekle beni ?.....



İ. HAKKI GÜRCANOK
MUĞLA / KÖYCEĞİZ'DEN ESİNTİLER...