Web Zaman Damgası

SÜR DÜDÜĞÜ

Eskiden halk devleti baba diye tanırdı,
Yöneticiler resmi bir adaba uyardı,
Millete karşı hata, yapanlar utanırdı,
Adalete o zaman halk da güven duyardı.

Devlet bir gaflet ile uğrayınca işgale,
Vurgun oldu en asıl görevdeki meşgale,
Ülkeyi Arakan'la düşürenler eş hale,
Birbirlerini hem de nasıl sever sayardı.

Devletin malı deniz, çalıp yemeyen domuz,
Anlayışıyla gizli, soyulurdu postumuz,
Namaz ile niyazla alınırdı oyumuz,
Onlar da çaktırmadan, kana kana doyardı.

Dolar balyalarını çuvallarla taşırken,
Düştüler birbirine serveti paylaşırken,
Haramiler Allah'ı göstererek kaşırken,
Döviz çuvallarını ambarlara koyardı.

Üçüncü köprü ile büyük hava alanı,
Devasa vurgunların paylaşılmaz planı,
Otuz metre boyunda en zehirli yılanı,
Doksan metreden düşüp, hazineyi soyardı.

Öyle borçlanmıştı ki, içeri ve dışarı,
Faizi borçla vermek bile büyük başarı,
Hiç kimse görmüyordu, hiçbir resmi işarı,
Dünyaya gizli imdat çığlıkları yayardı.

Son durağa gitmeye zamanı hayli ırak,
Sür düdüğüyle çekti kısa zamana firak,
Kıyamete gark oldu, suçunu saymaz tarak,
Katrandan urbasını hâlâ sütle boyardı.