Web Zaman Damgası

Bu beni sattığın kaçıncı mevsim

Sevgili...



...Kutsallığını yitiren bir aşk ile yazıyorum yokluğunun köşesinden içimden taşanlar senin, artıkları benimdir...



Yitirdiğim gözlerinle halleştim bu gece
Siy'âhına bulanırken düşlerin
Ellerim kollarıma kadar yanık kokuyor
Acı da hissetmiyorum
Rıhtımında beklerken ayrılığın
Yine susacak
Yine ızdırábından yudumlayacağım şiirlerin



Ben !
Sözüm ona çîft kişilik bir âşkın
Ex olmuş satırlarına mezeydim sadece
Yedin-içtin, eğlendin
Gözlerime kilitledin korktuğum ne varsa
Güpegündüz yaşı küçük ihânet sardın boynuma
Üstelik
Seni solum da taşırken daha


Doluyum bu gece
Ardıma bıraktığım bir kaç satırla
Bulutlara karıştırıyorum nefesimi
Gözlerimin önünde eriyen yüreğimi ve
yüreğine ödünç bıraktığım duyguları
Dirhem dirhem satılığa çıkarıyorum
Ürkek bir ceylân edasıyla
Dolaşıyorum sesimdeki buğuyla


Yetim ruhum
İsyana meyilli bir dille haykırıyorrr
Bağrıma ektiğin gülleri koparıyor
Gecenin gölgesinden sıyrılarak bir türküye sığınıyorum
ve yırtık bir paçavra gibi atılıyor
mahrum bırakılıyorum yüreğinin mirasından
Genzime çektiğim teninin kokusuyla
Gizleniyorum kendimden geçenlere



Sevgilimmm...
Permeperîşân çocukluğum terketti beni
Dahi o çok sevdiğin saçlarımın karası bile
Kendimden uzaklaştım
Esip, savuruyorum cümleleri
Sorgulamıyorum bile savaştığım
hayatı ve sahtekâr âşklarını


Bu beni S'ATTIĞIN kaçıncı mevsim
Düşen bakışlarına çığlık olmadı mı anılarımız
Hertarafı hezeyân bu aşk
Kaldırımına sığmadı mı yokuşunun
Korkum ecelden değil
Haylaz oyunlarının sonunda acınası canının yanmasından
ki biliyorsun

c/anın c/anımdı
Peki ya bu seni SEVDİĞİM kaçıncı mevsim



Sevgilim...
sitem yüklüyüm bu gece
Mektuplara sığdırsam sesimi
Kulaklarını çınlatır mı okurken çığlıklar
Tıka basa sen doldurduğum içim
İnfilak eder mi meramından ayrılığın



Bir kârdelen gibiyim
Asiyim
Kimseye boyun eğmeyen gözlerim
Parmaklarımın arasından süzüyor dudaklarını
Bir sözünle bâhâr gelir yüzüme biliyorsun
Ama bu umursamaz tavırların
Deviriyor körpe bedenimi




Bu gece güzel günlerin âyrılık gecesi
Sensizliğin kollarında acımın hükmü yok biliyorumm
Ufukta görünen çâresizlik
inadına yokluğunu düşürüyor bahtıma


Şimdi ört omuzlarını sevgilim
Üşütmesin soluğunu yitirene kadar sesin
Daha sabaha doğan güneşe bensiz uyanacaksın





Ve unutma !
geri dönmeyen herşey hatrına
seni çocukluğum kâdâr çok özleyeceğim...




(Kocaman bakışlın)
Zeynn