Web Zaman Damgası

Eski Ahşap Kapılar

Bir “ah!” çeksem derinden, kimse duymaz ahımı.
Duysa hemen sökülür, eski ahşap kapılar.
Kullapları pas tutmuş, kimse açmaz yıllardır
Açılsa da yıkılır, eski ahşap kapılar.

Şıp düşenler bekliyor; “bir dokunan olur mu?”
"Sokak sokak dolaşıp, bizim evi bulur mu?"
"Bir kez olsun birisi; kadir kıymet bilir mi?"
Yalnızlıktan sıkılır, eski ahşap kapılar.

Avlusunun kokusu; ekmek gibi su gibi,
Gelenleri kucaklar, kendi yavrusu gibi.
Açmış bağrını, sanki ana yarısı gibi
Öyle mahzun dikilir eski ahşap kapılar.

Üzerine asılmış padişahın fermanı.
Temsil etmiş bin yıllık ihtişamlı ormanı.
Şimdi kesilmiş gibi dizlerinin dermanı
Lime lime dökülür eski ahşap kapılar.

Sanılmasın "dilsizdir", suskunluğu derdinden,
Hiç niyeti yok gibi ayrılmaya yurdundan.
Ne yapsın ki takatsiz, asırların ardından
Ateşlerde yakılır eski ahşap kapılar.

Evin direği gibi, ana gibi yar gibi
Gittim gördüm de hani bir başka diyar gibi
Selam versem sallanır sesimi duyar gibi
Büklüm büklüm bükülür, eski ahşap kapılar.

Tayyar Yıldırım