Web Zaman Damgası

SATRANÇ TAKIMI

Doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım.
Koşup oynadığımız o sokak ne kadar da değişmiş?
Köşedeki bakkalın önünde çocukluk arkadaşıma rastladım.
Ne kadar da özlemişim.
Sarılıp kucaklaştık.

Eskilerden sohbet etmeye başladık.Arkadaşım,
"Seninki Almanya'dan döndü.
Çocukları ile baba evine sığındı." Deyince,
Sözcükler boğazıma düğümlendi.
Biraz daha sohbet edip,
Oradan uzaklaşırken yol uzadıkça uzadı.
...
Elif, Sevdiğim Güzel Kız!
Almanya'ya gitmeden önce sıkça buluşur,
Birlikte sohbet ederdik.

Aradan yıllar geçti.
Ben İstanbul Üniversitesi Maliye Bölümünü kazandım.
Bu benim için büyük bir teselli olmuştu.
Derslerime dört elle sarıldım.
Okulu bitirdikten sonra girdiğim sınavı kazanınca,
Hesap uzmanı olarak Ankara’ ya tayin edildim.

Dikmen de bir apartman dairesi kiraladım
Ankara da yaşamaya başladım.
Soğuk Ankara gecelerinde gurbet ve yalnızlık içime çok dokunuyordu.
İzinlerimi genellikle Samsun da ailemin yanında geçiriyordum.
İşte Samsun’a son gelişim yine böyle bir izin günü olmuştu.

Yolda yürüyor, bir taraftan da Elif’i düşünüyordum.
Elif, sırılsıklam âşık olduğum ince belli, narin yapılı kız.
Mahallenin en güzel kızı…
Güzel olduğu için herkesin dikkatini çekerdi.
Hele çiçek desenli randası ona çok yakışır,
Saçlarını salar, zülüfleri rüzgârda savrulurdu.
Ben Elif’i hiç unutamadım… Ya Elif!
Elif ailesinin baskısıyla Almanya’da ki akrabası ile evlendirilmişti.
Evlerine iyice yaklaşmıştım.
Üç kadın bahçede oturmuş, sohbet ediyordu.
Kalbim yerinden çıkacakmış gibiydi.
Kadınların arasında oturan Elif’i tanımıştım.
Tanımamış gibi yaparak yanlarından ağır ağır ilerledim…

Peşimden bir siluetin ayaklandığını hissettim.
Biraz ilerlemiştim ki birisi omzuma dokundu.
Ayaklarım yerden kesilecekti sanki.
Elif tam karşımda duruyordu.
Yine aynı güzellikte fakat biraz süzülmüştü.
Gözlerimin içine derin derin bakarak,
“Ben döndüm!” dedi.
Kahverengi gözlerinde erimiştim sanki.
Çok şey söylemek istiyordum.
Gururum kendisiyle konuşmama engel oluyordu.

Elimi ceketimin sol iç cebine attım.
Cebimden giderken hediye ettiği,
Mıknatıslı satranç takımını çıkardım.
“Ben bunu yirmi yıl kalbimin üstünde taşıdım.
Al bunu altık bundan sonra sen taşı.” Diyerek oradan uzaklaştım.
Arkamdaki gölgenin uzun bir süre ayakta çakılı kaldığını hissettim.
...
Sevgi neymiş?
Tatmadığın güzel duyguları yaşamakmış…
Aşk neymiş?
Sevdiğine kavuşamamakmış…



Samsun 02 Aralık 2013
Doğan KAN