Web Zaman Damgası

... D İ L E N C İ ...

Sabahın ilk ayaz vaktinde
Sığındım tan körü bir taş duvar sineye
Sevgi isteyeceğimi bilmiyordu kendisinden
Uzatıp yürek ellerimi o geçerken,
Sevgi dilenecektim erkenden…

Kendimi aşıp orada
Bir ben söktüm içimde ki bu benden
Aşk dilencisi oldum onun için an itibaren
Hiç işim olmaz benim pulla, parayla
Benim işim sadece onunla
Aşk dileneceğim artık bugünden sonra
Yürek avuçlarımı açıp sonuna kadar ona...

Dokunamıyordum /çünkü ellerim ona daha yabancıl
Söyleyemiyordum/ çünkü benliğim ona daha utancıl
Hatta onun da yüreği,
Belki de benim gibi insancıl
Şimdilik gözlerinin dilini deşifre etmek istiyorum
Ve ondan en sedakatli “Gülüşler” talep etmeyi düşlüyorum...

Ben bir aşk dilencisiyim
Madem ki sevgi benim aşım vede ekmeğim
Yüreğime mutlaka onun duygularını katık etmeliyim
Aşkı yüzünden böyle gün be gün eriyip tüken memeliyim.
Çekmedi başka birinin sevgisini bu güne kadar hiç ilgim
Yalnız ben onun, hep onun sevgisine doğru çekildim…

Üstüme sendelemişti bir gün bir kalabalık durakta
Özür diledi o mahcup bakışlarla benden daha sonra da
İlk kez dilenmeden bir “Gülüş” ikram edilmişti o zaman o bana
Bu güzel tesadüf işte böyle değiştirdi nihayet kaderimi
Giz giz bir heyecan büyütüyor şimdi onun için yüreğim,
Artık ben onun yılmaz bir aşk dilencisiyim…

Bilmiyor henüz daha kendisi aşkını dilenmekte olduğumu
Sabahın bu kör tan vaktinde bile,
Varlığına bir nefes kadar ihtiyaç duyduğumu
Acaba bir gün bana nasip olur muydu ?
Avuçlarıma para yerine,
Hani sıcak, sımsıcak bir “Gülücük” kondurduğu !…

Henüz insanlar sabahın bu paydosçu uykularında
O galiba bugün erkenci bir vardiya da
Bense öylesi kör bir saatte böylesi bir loş sokakta,
Ellerim sevgi tezgahının en bereketli pususunda
Tıpkı beş köşeli umutçu ve ipeksi bir mendil gibi o esnada,
Dileneceğim bir dilim sevgi için kendisini bana…

O daha önce ki günkü olayını yine tekrarlar
Önce komşu dilenciye bir sadaka atar
Arkasından da o ay parçası güzelliğinden,
Bana bakarak adeta bir“Günaydın”şakıması mırıldar
Boş avucum onun“Gülüş’leriyle” adeta hep dolup taşar !...

Toplamaya başlarım onu vakit geçirmeden
Bir bir avucuma bıraktığı o“Gülüşlerinin" içinden”
Tabi ki ikimiz de birlikte geçeriz benim düşler töreninden
Bir "Günaydın’ıyla" yankılanır artık o günkü dünyam !
Dışımda ki zemheri sabah ayazının hiç farkına varmam
Çünkü içimde ki “Günaydın’ın” yangını,
Bana ondan tek devasa bir ikram !...

Heyecan titreşimlerim yayılır kentin her zerresine
Düşerimi yollarım o geçtikten sonra hemen peşine
Saklayamam, saklayamam ben asla !
Kendi yüreğimde ki sevinçsel seslenişlerden kendimi
Olumsuz düşünemem, bilsem bile yenileceğimi
Hayra yorarım hep “Gülüşlerinin” bana ne demek istediklerini…

Ben sadece onun aşk’ının dilencisiyim
En platonik dehlizlerde yüzüyor şu an heyecan dolu benliğim
Bir kör sabahta, ağacından toplayıp taze taze o cesaretimi,
Ayrıca bir gün karşısına dikilmeliyim,
Ve her türlü olumsuzluğa da
Hani daha şimdiden kabul çekmeliyim…

Sanki ölmeden önce söylenmesi gereken bir son söz gibi,
Tüm metanet duygularımı onun üstüne salıp
Birden ona “Seviyorum seni“ deyip itiraf etmeliyim
Mademki ben onun aşk dilencisiyim,
Ya bayram edip, ya da siyahlara bürünmeliyim ?
Yani ya doğmalıyım, ya da ölmeliyim !?...



İ.Hakkı Gürcanok
MERSİN / 2013