Web Zaman Damgası

BEN ÖĞRETMENİM

Başlarken yeni güne
Hep ilk gün gibidir adımlarım.
Çıkmadan sokağa
Dertlerimi asarım kapıma.
Gözyaşlarımı bantlarım sıkıca.
Öğrenmesin çocuklar öteki yanımı.
Bir tek öğretmen yanımı bilsinler
Dimdik ayakta görsünler...

Ben bir sadekârım.
Öğretmenlik ise hayatım.
Mücevherlerim, öğrenciler.
Tanımalıyım hepsini birer birer.
Sormalıyım açıkta kalanı.
Doyurmalıyım aç olanı.
Kirliyse eli, yıkatmalıyım.
Kısasını öne oturtmalı
Kırmamalıyım uzun olanı.
Saçını okşamalı,
Aldığı yeniyi kutlamalıyım.
Sırtına havlu koymalıyım terlediğinde.
Kalırsa diğer yanımdan,
Kendime de bırakmalıyım.

Ben bir sadekârım.
Sanatıma yüreğimi de katarım.
Mücevherlerimi yerleştirip yuvalarına
Kendime takı yaparım.
'Bu adamları ben okuttum ' diyerek
Gösteririm soranlara.
Biraz kabarıp şişerim.
Benzerim Kel Fatmalara.
Anlatacak bir masalım olur,
Baş köşe bu candan sorulur....

Bitmez içimdeki coşku,
Sanırsınız birinci sınıf çocuğu.
Mutluluk=İşimdir.
Kaptırmam başrolü kimseye
Hep çıkarım aynı sahneye.
Kiminin şövalyesi, kiminin prensesi
Bazen anne, bazen babası olurum.
Ben aslında iyi bir oyuncuyum...

İlk dersimiz Hayat Bilgisi
Anlatıyorum tüm meslekleri.
Parmak kaldırıyor sınıfın sessizi;
'Büyüyünce öğretmen olacağım' diyor,
Utanarak çok sevdiğini söylüyor.
Akıp gidiyor sol yanım.
İşte şimdi gerçek starım.
Küçük dağları ben yaratıyorum,
Bu eşsiz sevgiyi
Bedelsiz alıyorum.
Yok yok diyorum ;
Ayrıcalıktır öğretmen olmak!
Dünyanın en zor işidir bir gönülde taht kurmak....

Yazan:MEHPARE GÖKÇE