Web Zaman Damgası

VAKİT YEŞERİYORDU...

Ve gece; ölümcül ulumalarla
Kükrüyordu etrafa,
Hayrıkıra haykıra, o zifiri bakışlarıyla !...
Karaya banmıştı iyice evren yaşamı boğazlarcasına
Tanrının can kokulu billur parçacıklarının çoğu
Onlar ki, hala derin uykular da...

Sessizlik girdabındaydı karanlığın cinleri
Denizin dalgaları yakamoz avın da
Kendi derinliklerine taşıyorlardı mehtabın pırıltılarını
Bir sessizlik koması sımsıkı yapışıp kalmıştı
Kimi kıyıların da köpük köpük denizin yakasına
Ve en önemlisi hiç değilse ara sıra,
Ölürdü deniz bu gidişle kimseyle konuşmazsa...

İki kişilik bir candım sanki ben, ben de
Tanrı adağı olmuş gibiydim sana bir kere
Sürükleniyordu içimin sevdası yaşamsız bir karaya
Yas yağıyordu çisem çisem, yas içime
Dünyamın kurak koyları adeta,
Mezar oluyorlardı uyanır uyanmaz senden bana…

Çoğum uyanık,
Birazım uyku da
Serde sana adanmışlık
Gel gör ki sırf bu yüzden ölümler bana şımarık
Bir enkazım bugün ben artık
Ve uğruna tamamım yanık !...

O kadar acıyla ben bir avuç kül etmişim
Kim bilir ne türden sevdalı zamanlar seçmişim
Sanki sensiz geceler de sürekli olarak zehirlenmekteyim
Çünkü geceden bile bin beter bir geceyim !
Sanki uykusuzluk rekortmeni olup da tek seven benim ?...

Acılarla kıyasıya antrenman yaptım
Ama ne yazık ki hala daha,
Ölümün rahatlığını yakalayamadım
An geldi düşlerinle bir nebzecik rahatladım,
Ama an geldi düşlerinden yaşamın en onmaz yaralarını tattım…

Çok inandım ve bir o kadar da aldandım
Seni bir bıçak misali yüreğime saplamaya kalkıştım !
Delik deşikmiş meğer önceden zaten canım
Boş tenime rastlayamadım ?!…

Yüreğinin kapısını yüzüme çarpmıştın
Cam kırıklı eşiğin de çıplak ayaklarla sabahladım
İtiraflarımın önünü hep “Sus” betonuyla kapatırdın
Sonun da tüm geceleri bana zindan,
Uykularımı uyanıklığıma düşman yaptın !...

Oğul veren acılarımı çoğaltıp çoğaltıp,
Ne kadar seni seven duygum varsa hepsini kendine sağdın
Zaten ben içimde sen varken bile kanardım !
Bundan sonra ki yokluğunu ölüme eş değer mi anlamalıyım ?
Dahası içimde ki kan kuraklığından artık,
Çatır çatır çatladı şah yerinden damarlarım !…

Nasıl olurmuş gece yüzlü bir ölüm
Sayende onu da tattım ve gördüm
En soysuz gecelerin ıslak karanlıkların da soldu ömrüm
Beni yürek girdaplarının oyuklarıma gömdün
Ve oralar da sensizlikten sönüp yanıp ve yine yanıp yine söndüm !
Aşkının ağından hiç düşmemem için dahası ruhuma,
Kendi sevdan için nice ruhuma nice müptelalıklar ördün…

Bugünkü sensizlik karanlıklarını içimden çıkarmak
Belki bir gün, bir mucizeyle gerçekleşmiş olacak
Ölümler kaynıyor şu an içim de sinsi sinsi fokurdayarak !
Diyemiyorum ne yazık ki, diyemiyorum kendime dahi ancak ,
Her şey bir gün güzel olacak ?!...

Vakit tamama beş var
Son kez geliyor mazi gözlerimin önüne
Meğer ne kadar sararmış birbirimize sarılmalar o resim de
Daha renkli yaşam resimleri beklerken bizi yeni bir çizgi de
Devam edip gitmektesin sen tabi ki kalan ömrüne
Oysa ki, bekleyeceğim ben hala tıpkı bir ölüm gibi seni de
Tarifsiz umutlar kundaklaya kundaklaya şu yaralı gönlüme !...

Hatta, o simsiyah kibirlerinle,
Hatta, bana karşı o simsiyah gülüşlerinle,
Benden sana mutlu yaşantılar demek geliyor dilime
Sen siteminin hepsi lakin bu kadar ben de
Demem bir intizar sana, zaten diyemem de ?...

Ayrılık vakti saniye saniye yeşeriyor
Ben o gün en şık yalnızlığımı giyiyor,
Artık yanına gelip sana dur diyor ;
Beni döke döke geçtiğin zamanlardan,
Kendimi toplaya toplaya sona geliyor
Ve vicdanına giydiğin o yanmaz kefeni,
Senden son bir defa olsun çıkarmanı istiyor !…


İ.Hakkı Gürcanok

MERSİN…