Web Zaman Damgası

DİLSİZKEN

[ italik ][ikiyanayasla]

Dilsiz bir mevsimden geçiyorum
Eteklerimde çalı çırpı
ve dikenler
Eteklerim rüzgarın aryasına eşlikte
Nefesim kalabalık
Nefesim kimseyi tanımıyor
Ne de kimseye tanıdık
İsa düşsün ki gökten yalan söylemiyorum-diyor
Bu yağmurlu günde bekleyecek kimsem yok
Zaten bu yüzden bir bedevinin alnında atıyor dilim.




Kedili sokakların kahinleriyle tanışmalı -diyor
Bana beni tanıtmalı yeniden
Anlatmalı kilitlerden önceki kapı aralığını
Bir yolculuk sonrasında kalan yabancı anıları
Kaybedilişini zamanın
Alice'in tavşanı tutup elinden
O kapıdan geçirmeden önce
Bedensizliğimi anlatmadan
Çürümüş bir dille.




Dilsizken şairler
Çarmıhın çivilerinden damlayana bak
Kucağımda kan lekesi
Dökülüyor kaşlarım
Kirpiklerim
Saçlarım.
Meryem'im şehrin kaldırımlarında taşlanan
O ağacın altında sancılı yatan
ki
Bu mevsim elime değdiğinden beri
Dudağımı kızgın pamuklarla ıslatıyor
Bir mezar bekçisi.






ŞARE