Web Zaman Damgası

öyle naif'tin ki, sevmek yürek ister!

gecenin en kuşkusuz saatlerinde
üzerime titreyen bir sesin kusmuğunda
sahnemi ayırt edebildim güneş gözlüğümün kirliliğine,
bulanıklığına, düş kırıklığında haykırdım gökyüzüne karşı
bir küfür gibi hissettim mayhoş halimden kalan
kırık dökük bir bardağın fluluğunda.

şarkının tesirinde
bağlılığıma şevkledim bir örtünün
yırtmacına düşen ipliksi görünümünde
uyuşturucuya bağlandım,
sevgiye bağlandım,
çarmıha bağlandım
bağlandım! bağlandım! bağlandım!
bir düş kırıklığında
bağlandım düşlerimin birer birer nüksettiğinde
adını,
adımla kazıdım bir çarmıhın öteki yüzüne.

taşaron bir milliyetçiyim
senin yanındayken. adım çıkar narsist bir piç'e--
ağzımdan çıkar 'seni seviyorum' demeler naifçe--
sel olur, sel sefil olurum sen deyince hafifçe--
dönüşürüm bir palyaçoya nedense, seni sevdikçe--
bir düş kurarım
kurdukça düşlerim tutuşur gecede
gecenin suratıma üfürdüğünde yaşımın henüz yirmi bir olması


dedemin sigarasını sarışını özeniyorum
seni sevdiğim dakikalarda
öyle naif, öyle narin, öyle özenle sarıyor ki,
seni öylece naif sevmek,
seni öylece narin sevmek,
seni özensiz sevmek,
seni, sen olduğun için sevmekti bu kadar yazı yazılmasının sebebi.

oğuz hıracan.