Web Zaman Damgası

kabir

.



bu rüyâya açılıyor kapı
damarlarımda a/kan sesi
ya bozarsa rüyâyı nefesi



geceyi karartıyor sokaklar
anlamsız bir yabancıyım
orada doğmadım
ötesi hiç yok



iri gözlerinde uzuyor bacakları kadının
sigarasına saklı esrarında
geceli saçlarını kefenliyor ay ışığı
hazırlan ey yüzüm, hüznüm
yıkamadan yağmurlar tendeki
afrodizyağı



mühürlenmiş cesaretli gözleri
binlerce kez müjdelenen kıyamette
yalnızlıktı her parçamda acı
ağız ağız çığlık
semâzen dünyanın eteğinde
düşün aynı tünelin sonunu



kan yağıyor k a n
göğsümde o hâr ateş
âsâsı yılan başlı
yükselen dumanlar tanık rüyâyâ
bambaşka mevsimde varmış
ve kokusu sen
yücesin yarattıklarınla
avuç içlerinde dudaklarım
beyza beyza, fersah fersah
beyaz örümceğin ağında göz incisi
dökülen yüzümde yaş deryası



ne güzel utandım yine
“şüphesiz Allah'ın azâbı çetindir”
ismiyle böldü Musa ömrün denizini
karanlık çadırlar aklanırken semada
Burak atıyla yükselenin avuçlarında
aydınlanan yüzünü gördüm annemin



o gün
günlerden en iyisiydi
döndüler
onlar burada
yapılı gövdesi yüzü olmayan gölgelerde
dudaklarımda onun t/adı
Lâ ilâhe illâllah



karanlık kabrimde
düşler tezahür
yeniden dirilmek gibi fısıldıyor
sev beni seviş benimle ölüm
kolay korkmam
sarılmak isteyenden ben