Web Zaman Damgası

ESEDULLAH

ESEDULLAH

Annemin ellerine gül bırakan Esedullah
Annem bilse AŞK'a yeminini,
Saçlarımı kabusların duvarına asardı.
Ben şiiri bitirdiyimde,sensizliğime ağıtlar dikerdi.
Bir harf öyretenin kölesi olmayı öyrettin.
Gittiyine inanıp,ismini başıma dolayacaktım.

Ağlamayı beraber öğrenmiştik.
Hani gözlerimizle haykıracaktık sana aşkımızı!
Kabrinin başında mor menekşeler.
Tırnaklarımla yazdım mermer taşına adını!
Sen diril,ben de dirileyim Esedullah.
Sen diril,ben delireyim...
Gölgemi ikinci defa tutukluyorlar.
Sensiz bu dünyanın adaleti de değişti.
Adımı lanetli koydular.
Oysa adımı senin vesilenle okumuşlar kulağıma.
İliklerimde,yatsıdan kalma bir secdenin sızısı.
Kaçıncı sabahsızlığımadır uykusuzluk,
Bilme Esedullah.
Senin dönmen mümkün olsaydı,
Körpe çocuklarımı ağlatırdım sabahlarca.
Çağırıyorum,gelmiyorsun Esedullah.
İçimde başı okşanmamış onca yetim var.
Gözlerinde bom boş bir sen!
Arıyorum,yoksun Esedullah.yoksun,
Yokluğunla öldürüyorsun...

Kan işledim yine kör gözlerimle.
Yüreyimin yangınını saçtım gece gece!
Hani hep seninle deşerdik ya ciğerlerimizi.
Bu kez son bir sigara darbesiyle,
DAMARLARIMA SEN SAPLADIM.
Şimdi basıyorum damarlarıma,
Sönmüyorlar Esedullah.

Aşkın hesabı yok ki!
Bu cehennem beni aklamaz.
Yeminler olsun,vazgeçemem senden.
Yetimlerin adıyla,
Öldürdün beni Esedullah.
Gel,dirilt Allah’ın emriyle…

Annemden sorma halimi.
Babamın gözlerine bakma.
Ablamın gönlündeki sen'i bilme.
Ağabeyimin kan kardeşi sendin değil mi!
Bu gece yine ölüyorum ve diriliyorum.
Ruhuna geçir ruhsuzluğumu.
Bedenimin olmayan yarısını görmesinler.
Senin kopyanı çekiyor bütün acılar.
Oynanan bütün oyunlar sahte!
Yokluğuna ben yazıldım,
Ayrılık adında Esedullah.
Bize konuşmak yakışır mı
Ayakların altındaki şiirleri öptüğüm!
Neyi katık ederdik biz aşımıza
Esedullah.

Seni hiç yazmamalıydım.
Ellerimi kırsaydımda adına başladığım her satırı,
Gölge felcine saplasaydım!
Seni okuyanlar aşık olmasaydılar.
Kızmazsın bana biliyorum.
Eğer yanımda olsaydın,
Başını öne eğerdin,
Okurdun Kur-an'dan iki sure.
Okurdun ve sanki gönlümün kabesine
Nurlar indirirdin
Rahman adıyla,tavaf ederdim Esedullah…

Mevlana’nın eteklerinde uyuklardık.
Şehitlerin,elleri başımıza değerdi geceleri.
Okşardı kimsesizliğimizi unutturarak.
Ayrı bahara mı doğduk seninle.
Sen ömrüme sondan mı gelmiştin?
Yada sonlardan yaşayarak mı hayata başlamıştım.
Hatamıydı gülşen deyen yanaklarımıza,
Göz sürmesinin akmış olması?
Gecelerimi içtiğimden beri,
Güneş hep yakıyor gözlerimi.
Çocuklar sırtını dönüyor bana!
Sustum Esedullah.

Seni okuyanlar bizi AŞIK sanacak.
AŞK'mıydın Esedullah?
Bilmiyorum ki,
Bazılarına göre hüsn-ü derdim,
Bazılarına göre sırdaşım,
Bazılarına göre tekizim.
Neydik seninle Esedullah?

Bizim olduğumuza inanalım.
Bekleyişlerime sabırsız kesilmesin annem!
Çal kapımı usulca.
Oynat mutluluk kuklalarımızı.
Seyircimiz olmasın.
Mutlu olacak olan biz isek,
Acımıza da kimse ortak olmasın!
Sen ey hüznümün başkenti!
Koyup gitme.
Gideceksen de götür.
Anlıyayım ki,
Yusuf Kerem'in edebi senin edebinden.
Gelirse son bir selam,o da bahardandır.
Yani ahirete yeminlilerin söz durağıdır.
Sözüm kabir durağımdır.
Esedullah.

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 16/02/2011 saat 01,50[ikiyanayasla]