Web Zaman Damgası

Yaşamak Nedir?

Bir BERDUŞ için yaşamak;
akşamları meyhanenin kapısını çalmak,
dertlerini yemek, tasalarını içmek,
güzelliklerin hayaliyle kendinden geçmek,
kah neşelenip, kah feleğe isyan etmek,
nihayetinde şişenin dibine gözünü dikmektir.
Sabahları her şeyden bihaber yeni güne başlamak
ancak saatler sonra yeni doğan güneşe gülebilmektir.

Bir SOKAK ÇOCUĞU için yaşamak;
Gün boyu avare avare dolaşmak,
nasibini bazen bir şeyler dilenmekte,
bazen çöpleri karıştırmakta aramak,
soğuklarda üşümek,
akşamları yakılan ateşin başında
umutlarını canlı tutmaya çalışmak
ve titreyerek uyumaya alışmaktır.
Bir köprü altında gözlerini yeni güne açmak
ve günün tatsızlıklarından olabildiğince kaçmaktır.


Bir SEYYAR SATICI için yaşamak;
Saatlerce tablasının başında dikilmek,
Bir AYAKKABI BOYACISI için;
Durmaksızın fırça sallayıp hüzünlerini silmek,
akşamlara kadar davet çığlıkları atıp
müşterilerine zoraki gülümsemektir.
Bazen soğuklarda titremek,
bazen yağmurlarda ıslanmak,
bazen kavurucu güneşlerde terlemektir.
Akşamları eve dönüşleri hayal etmek,
ve günün yorgunluğuyla yatakta ödeşmektir.
Olmadık hayallerle yaşama gülebilmek,
küçücük şeylerle bir yaşam kurabilme özverisi göstermek
ve bu özveriyi mutluluğa dönüştürmektir….


Bir ŞAİR için yaşamak;
Mısralara dokunabilmektir,
duygu seline kapılıp,
kelimeleri inci tanesine dönüştürmektir.
Kaleminden kah sevinç, kah hüzün,
kah umut damlatıp,
gönülleri yeni ufuklara uçurabilmektir.


Bir AŞIK için yaşamak;
Her anı doyasıya hissedip
her nefesi yudum yudum almaktır,
bazen nefes alamadan yaşamaktır,
sevdasını yüreğine hapsedip,
onun geleceği yollara umutla bakmaktır..
Bazen hüzünlerle ağlamak,
bazen mutluluklarla gülmektir.
Gözlerini kapatıp, korkusuzca bilinmeyenlere yürümektir,
YAR'in saçlarını, kirpiklerini, bakışlarını yüreğinde süzmektir,
yanaklarına vuran rüzgarlara düşmanlık etmek,
onu yüreğinde büyütüp-beslemektir,
nihayetinde sevgilinin tebessümünü abı-hayat bilmektir……


Bir SUF-İ için yaşamak;
Baktığı her yerde, her şeyde yaradanı görmektir,
kainatı ilmedip kendini bilmektir,
görünen şeylerin hikmetine varıp,
görülemeyenleri görmektir
ve nihayetinde yaradanın merhametini dilemek,
onun rahmetini ümit ederek ölmektir...

-Zafer Yanık-