Web Zaman Damgası

ASALET GÜNEŞİ

Asalet yıldız gibi gece karanlığında,
Güneşin enerjisi sanki yanar pilinde,
Kalitesiz her nesne o ışık yandığında,
Seline düşmüş gibi kalır çamur milinde.

Huyu suyundan alır, ham demir çelik olur,
Şeytanla oyalanan kendini şaşı bulur,
Maneviyatla dolan irşat ile doğrulur,
Şer isleşir külünde, er misleşir gülünde.

İnsanın yüreğine kin çökerse bir defa,
Yüzü gülmez, kalbinde olmaz ki zerre vefa,
Dünyayı tapulasan, sürsen zevk ile sefa,
Gözünü yumduğunda ne kalacak elinde?

Oturup düşünürsen aslın ile soyunu,
Adımını atarken hesaplarsan boyunu,
Asil insan derler ya bilmez iblis oyunu,
Halkın altın telinde hoş sedadır dilinde.

Aslanı yatağından tanır, bellidir derler,
Aslı hu ve nesli hu deyip biat ederler,
Özünde ve sözünde bütünlük olan erler,
Çamurla sıvasan da cevher olur kilinde.

İhlâsla yıkanmışsa elin, ayağın, yüzün,
Hak ile hakikatte dosdoğru ise özün,
Düşman tarumar etse, suç sayılsa her sözün,
Tozun güneş gibidir savrulsa da yelinde.

İnançlı ol içine sakın şüphe dolmasın,
Hakikatin ateşi kararmasın, solmasın,
O güneş bir gün doğar asla korkun olmasın,
Yaşadıkça ruhunda, yüreğinin selinde.