Web Zaman Damgası

Korlar Serili Yollarda Yürümek

Yalnızlık hüzün bırakır saçlarına gecelerin
dudaklarda susku
gözlerde kar
efkarlı zamanlara saklanır son söz
hangi kıyıdan baksan rengi hüzündür hayatın
hangi yola çıksan yamalı ve yaralıdır yüzün
hiç bir şehir aklamaz seni karabahtım,
hiç bir şehir saklamaz artık...
çekip gitti her sabah yüreğinden öptüğün
göksünün nazlı yerine gömdüğün
ne giden döner artık, ne acın diner.

Her gece bir yıldız kayar ömründen
erdemin, vefanın beş para etmediği
kardeşin kardeşi sattığı, kalleşlik ve ihanetin kol gezdiği
mertliğin arkadan hançerlendiği zamanlardasın
tutunacak ne dal, ne de gül kaldı
içtenliksiz ilişkiler kesmiş yol başlarını
sen ki, hayatın kirli sahnesinde onurun dimdik delikanlısı
namertlerin yıkamadığı mertliğinle
biçmeden ömrünü ihanetin kahpe kılıcı
atıver gitsin hüzünlü bir ırmağa mavi düşlerini...

Sen ki, onca ihanet hengamesinde, ipince bir yaprağa dayayıp sırtını
kahpe yüzünde yüzsüzlerin, kokmuş ve acılı bir hayatı yaşadıysan da
ve utanmanın en ağır yükünü taşıdıysan da sol böğründe, utanmazlar adına...
teslim olmadın inadına kahpeliklere, kalleşliklere, onursuzluklara...

Hüzne bulanmış bir ömürden
acı damladı yüreğinin üstüne her yağmurda
hayatı hüzne gömüp, hüznü hayata
korlar serili yollarda yürüdün kendi hesabına
boyun eğmedin çıkarcı şerefsizlere, satılmışlara
göğsünün üstünde en yakınlarından bir hançer
yara açtı yara üstüne her defasında...

Yine de bir yel değirmeni gibi öğütüp içindeki kederi
ince nakışlarla besledin içindeki tomurcuğu hesapsız
yerlerde çiğnenmiş boynu bükük çiçekler gibi
dizilip hayatın uçurumlarına
ihanet edenlerin yükünü de alıp sırtına yürüdün sarsıla sarsıla
yorulmak bilmeyen yalınayak bir yalnızlıkla…

İhanetler içinde kan olsa da yazdığın şiirler
yine de bir sarmaşık gibi tutunup şiirin burçlarına
incinen yanlarını da alıp yanına
yürüdün acıyan adımlarla korlar serili yollarda...
hayatın karanlık sularında boğulmadan...
yılmadan, yıkılmadan, sarılmadan yılanlara...
teslim olmadan rezil - kepaze kahpeliklere...

…/
Ne servetinde gözüm oldu dünyanın
ne de bir çiçek kopardım düşümde
yaşadığım onca kahpeliklere, karanlıklara inat
yine de gökkuşağını hediye etmek isterdim insanlara.
.



Nuri CAN
www.nurican.com
.