Web Zaman Damgası

gece ipleri

hırpalanmış aydınlıkların dayanıklı ağları
yosun tutmuş suları uyandırır uykularından
sokak aralarında yıpranırken belleğime işlenen adamlar
deniz çekilmez olur çocukluğumdan
bahçedeki ağaçlar da bahsetmez
güneşin arkadaşlığından





hangi gülme teselli eder sesimin yankısını







mısralarıma uyansa akşamlara doğurduğum pazar
ğöğsümü dindirebileceğim saatin nabzında
ahh
mavisini dağıttıkça mevsimler
ellerimde toprağı kalır kentin
yağmur kesintisi yoksulluk
aklıma gelen acılar
ki
dışarıda sürü bir hatıra
düşüp ölecek yuvalarından






pencerelerimden giriyor gece ipleri derin bakmalarıma






günün uzun dalları büküldü gözlerime
karanlığın erken kondularında
bitecek gibi değil durmayan zaman
gökyüzünün saçları uzadığından beri
umudun tohumları gölgelikte
kirpiğinin damlasından alabilsem hüznü
vızgelen korkularına aşkın
yakışacak güzelliğim



düşsem bir adamın alnına kuşkusuz

yaşayacağım aynanın önünde