Web Zaman Damgası

SENİ BIRAKMAYACAĞIM BU SEFER

Beni bırakıp gitme dedim bu yangın yerinde
Gidersen yanarım dedim, yanarım kederimden
Gidersen taş, taş olmaktan çıkar dedim
Toprak, unutur dedim toprak olduğunu…
Gittin…
Ve ben yıllarca geleceksin diye
Bekleyip durdum seni ellerim ceplerimde…
Bu gidiş meğer son gidişinmiş
Alıp götürdü beni benden…

Sen varken arılarla sarmaş dolaştı çiçekler bu bahçede
Serçeler sen varken şarkılar söylerdi mes’ut
Sen varken mestti ağaçlar kollarında sarmaşıkların
Sen varken güzeldi yaşamak…

Bu şehir, o eski şehir değil artık
Yıktılar okul çıkışı uğradığımız kafeteryayı
Ve sekiz katlı bir apartman diktiler yerine soğuk
“AVM” koymuşlar adını ya olsun
Sen, öyle diyenlere aldırma.
Burası bizim kafeteryamız
Burası bizim buluştuğumuz yer
Duyuyorsan beni ne olur çık gel!
Gelirsen eğer
Söz
Seni bırakmayacağım bu sefer…

Ahmet KÖKEN