Web Zaman Damgası

ilmek ilmek

Bir köşeye çekiliyorum yine,
her zamankinden biraz farklı,
sessiz, yalnız, kuytu bir köşeye.
Işık girmeyen odamda,
geçmişin kaybolan izlerini
aramaya çalışıyorum
her ne kadar başaramasam da.
Yanı başımda pencerem aralık,
Bu akşam ay ışık vermez oldu
Rüzgâr her yönden senin silületini getiriyor
Bu yüzden tenime her değişinde
acıyor canım.
Beklide bu yüzden acı çekmeyi seviyorum
zaman zaman.
Kalkıyorum penceremin yanından,
yavaşça perdeyi örtüyorum.
Sensizliğimden ötürü bir ağ boğuyor beni,
kendimi dışarıya atıyorum.
Mum kokulu sokaklarından yürürken şehrin,
lambalar aydınlatmıyor yolumu.
İçinde sen olan her şey bir bir karşıma çıkıyor.
Hiçbir şey ısıtmıyor içimi
Donmuş ellerimle dokunamıyorum özlemine.
Rüzgâr her estiğinde biraz daha açılıyor yaralarım.
Ve ben biraz daha üşüyorum sensizliği her tattığımda…..
Evet, acı veriyorsun bana.
Ve kalbim ağırıyor çoğu zaman
Ben hep bu anlarda fark ediyorum
hayatımda hiç gökkuşağı olmadığını
Her şey ya gri, ya siyah,
kimse hayatının hiç bir anını
gri olmasını istemezken,
Ben ömrümü griye boğmak istiyorum.
Çünkü grinin olmadığı yerde,
siyah hâkim benim hayatım da.
Ve siyah ilmik ilmik öldürüyor beni
Karanlığın içinde dar bir sokaktan geçiyorum
ve hiç bitmeyecek gibi görünüyor bu uzun yol
git gide kayboluyorum hayatımın boşluğunda..
Güneşin ne zaman doğacağını soruyorum kendime.
o zaman da ses yok,yanıt gelmiyor benden …
Gündüz YAVUZ..