Web Zaman Damgası

yalnızlığına asılanım

yeşil düşler
tomurcuk taneleriyle saldırırken anlarıma
kıpır kıpır bir karanlığın ortasında aydınlık gölgeyim





umudun yüzünde ışıldarken ağrıyan hallerim
bölük pörçük uykularımda dünden kalan seni düşünürüm
kulağımda özlenen sesler beşiğinde ruhumu sallarken
ahenkle dans eder hayaller
sen
dilinin ucundan düşen baharı bir titremeyle salladıkça
tenimin çatlaklarında hissederim izlerimle öpüştüğünü
aynada saklı hüzünler hep bu vakitlerde kaybolur sabaha




telaşlarım ince sızıyla aşklanırken denizimde
dünün öz nefesiyle hayata dönerim
ki zamansız sokulduğum akşamlar
aklım göçmen kuş misali başında döner




her yeni doğuşun soyunan ay kalplerinde
görünmeyen adamdır o
uzanır beyaz dallarıyla
sessiz ömrüme
çoğalan kalabalığımda
sağ bir masalın yükü
ki yüküm
sevinç melekleri
bağrımın üstünde




seninle hep bu boşluklarda umudun rengine boyanıyoruz
gün her dalda açan çiçekleri seyrediyor
aşkın iklimi hiç bozulmuyor
durgun yüreğimde



sen
yapraklar gibi biriktiğinde ruhuma
tabut duruşlu kentin ışıklarında
yalnızlığına asılanım

görmüyorsun