Web Zaman Damgası

YALNIZLIK SENFONİSİ

Sokak satıcılarının sesleriyle uyanıyorum uykumdan
Akşamdan kalma bir kahırla yıkayıp yüzümü, çıkıyorum sokağa
Bulvarlara akıyor durmadan
Gözleri ışıksız kadınlar ve yeni yetme kızlar
Aşklarını denizin kıyısında ararlarken, yüreklerini çaldırıyorlar
Kanat çırparak geçiyor
Başımın üstünden akşam rüzgarı
Yorgun belleğimde eski acılar
Koşarak dönüyorum evime
Mutlu apartmanı' nda mutsuz insanlarla
Tozunu alıyorum acının, hüznün bir de kederin
Oğlumun üç yaş fotoğraflarına bakıyorum
Kar üstünde can vermiş
Bir serçe gibi duruyor tel çerçevede...

Kirli ve amansız büyüyor gece
Geceyi elinden tutuyorum
Elim alev almış gibi yanıyor
Kentin bacalarından savrulurken hüzün
Beynimin çıkmaz sokaklarında
Giderek artıyor çekiç sesleri
İki baykuş ötüyor iki dalda
Kırmızı bir akrep ısırıyor yüreğimi
Yüreğim iki parçaya bölünüyor
Aralık kapıdan karanlık geliyor
Örtmeliyim, kimsesizliğim duyulmasın
Akan zaman saçlarımı aka boyuyor
Mutsuzum, parasızım, kaçağım
Kapılar hep üstüme kapanıyor...

Yeni bir şiire başlıyorum gece yarısı
İmgeler üretiyorum acının madeninden
Yalnızlığın rahminden çekiyorum dizeleri
Bir serçenin yorgun sesinden
Biliyorum, onsuz tadı yok bu dünyanın
Yok artık sevdiğim o siyah saçlı kadın
Ne olur çok sigara içme diyen
Hani bir zamanlar eli elimde
Sımsıcak türküler söyleyen...