Web Zaman Damgası

Lanetlenmiş Adım

…Nerde gözlerin nerde, nerde “hayat” sandığım
…Kilittenmiş çıkışın, nerde “hayat sandığım”

Yanlışla dolu, gözlerimde dolu yaşamın soluğu
Öylece seyrediyorum olup biteni
Kendi hayalimi çiziyorum boşluğa usulca
Boğuluyorum…

Aydınlığınla yanarken karanlığımla var olmak mı?
Karanlığınla aydınlanırken aydınlığımla yok olmak mı?

Duvarlarda yüzümün aynası soğuk, ıslak, kırıkken….
Çakır keyfi çoktan geçmişken
Adını içimdeki ormanın köklerine kazıyorum.
Kendime teninden mezar kazarken
Toprağımı terinle suluyorum

Burada her şey sen!
Adım-larımdaki melodi, sesinin rengi
Yastığımın kılıfındaki göz kaleminin lekesi!
Bakma ayak parmaklarımın titremesine, onlar hayatın kekemesi…

Alkol ağırmış gözkapaklarımda
Cennet suyuyla yıkardım uçkurumu oysa
Kapısından girince anladım
Lanetmiş adım!

Birileri vardı.
Hayaletlerimde hayal kurarlardı…

Birileri vardı.
Kelebeklerimde ‘yalan’dı…

Ağzım vardı
Bende keskin yalandım…

İlk defa şiire kustum ben
İlk defa ateşe
Parmak uçlarımla dokundum yaşamın göbeğine
İçinde yüzerken
Anladım. Lanetmiş adım!

Süslü cümleler yok ihanetimde
Aklımın çıkıntıları var sadece
Törpülenmiş soluğumla tek kelime
“Özledim” diyecektim
Lanetmiş ağzım!

Şimdi dağılırken ben dört bir tarafa
Yıkılırken bünyem caddelerine
Ağlarken geceleri kül rengi düşlerime
Çalarken kapısını cehennemdeki kuzgunların
Bir kitap
Bir resim
Bir anı
Hıçkırıklarımda
Lanetmiş adım…

Bir buket çiçeğin arkasına gizlenmez özürlerim!
Özür dilerim! Kalbimin titrekliği; kekemesidir ses tellerimin!

Son nefes de olsa alnımda, “Elif olsun yazgım” dedim!
Seninle öleyim!

Tanrı’dan imza istedim adını yazdı yüreğime!
“Şahadet getir” dedi
Ben “Elif” dedim!

Ermiş zannederdim
Lanetlenmiş adım şimdi anladım!



eren iren