Web Zaman Damgası

öylesine işte

sağnak yağmura mı inat
yoksa soğuk havaya mı
asice bir cesaret gösterisi ..
dünyaya karşı bir haykırış
bir kendini kabul ettirme çabasımı
yoksa gidecek bir yol bulmamanın ürkekliğimi...

soğuktu heryer
savurgandı rüzgar
boşalırcasına yağarken yağmur..
evcil beyaz güvercin
yapayalnız bakınıyordu karşı çatıda
sessiz korkak, yolunu bulamamışçasına çaresiz
dalmıştı uzaklara kararsız duygularla...

belli ki
kaçmıştı yuvasından
güvenli sıcacık kafesinden ..
özgürlüğe uçacak
yakalayacaktı mutluluğu
hayallere kanat çırpıp
yeni dostlar tanıyacaktı ...

ama artık kesmişti ümidini
dönmeliydi belkide güvenli kafesine
bir daha denedi kanatlanmaya
kaldıramadı kaldı öylece ..
sonra yürüdü saçaklara
atlayıpda kurtulcaktı belki
uçmak için son bir ümitle...

derkene sen geldin aklıma
işte sende benim ürkek
evcil güvercinim..
gitsen gidemessin yokki gidecek yerin
uçsan uçamassın yokki konacak dalın ..
senin en güvenli yerin kafesin
kelepçelisin yüreğime
kafesinse kalbim...