Web Zaman Damgası

DOKUZ ONBEŞ VAPURU

Dokuzonbeş vapurunda
Tanışmıştık ilk önce
Gülüşmüştük aynı anın saniyeleri için de
Göz göze konuşulan çok sesli bir dille...

Bir filiz kadar narin
Ve bir tomur kadar tazeydin
İlk cümlemiz
Şu olmuştu hatırlar mısın;
"Önce günaydın !
Sonra da nasılsın ?..."

Anımsadığıma göre ;
Bir mecmua vardı
O zaman senin bir elin de
İsmi "Elele"...
Sarılmıştın
Kalem parmaklarınla onun üstüne
Beyaz bir bulutla birlikte aniden
Martılar geçti derinlerinden
Deniz yansımalı gözlerinin içinden !...

Düşürüverdin fark etmeden
Mecmuayı elinden
Sonra eğildin telaşla sen
Eğildin arkasından hemen
Ama daha atik davranıp ben
Kapmıştım o mecmuayı daha havadayken
Düşüp yere kirlenmeden !...

Aynı an da gülüverdik
Çünkü seninle kafa kafaya gelmiştik
Komik bir kazaydı bu
Ve birlikte karar verdik
Acımız olmadığına
Tekrar tekrar gülüştük dakikalarca !...

Vapurda ki bir görevli nazikçe
İneceğimiz yeri sordu bize
Farkına varmamıştık
Hem içimiz hem dudaklarımız konuşuyordu
Öyleyken zaman hızla akıp gitmiş oluyordu
DOKUZ ON BEŞ VAPURU
Ve o haşin ıslıksı sireniyle
Sanki bizi uyarıyordu,
SON DURAĞA yanaşılıyoruz diyordu !...

İskelenin en ön saflarında sana
El sallayan orta yaşlı bir insana
Babam demiştin inişte
Sormadan
Kim o diye o insanı ben daha
Hoşuma gitmişti işin doğrusu ya,
Nedense senin bu açıklama...

Gözlerin !...
Gözlerin sanki
Bir deniz ormanı gibiydi
Deniz üzerindeyken
Çakmak çakmak
Çakıyordu renkli renkli
Gökyüzü yalarken en derinlerini
Kopamıyordum onlardan bir an olsun
Bir fark ettim ki !
Yakarken serinletiyordu tuhafça içimi
Gözlerinin o çılgın kor ateşi !!!...

Vapurdayken anlaşmıştık
Yeni bir buluşma takvimimi için mutabıklaştık
Not almak üzere kağıda kaleme sarıldık
Vakit çok dar görünüyordu
Zaman bizi son bir hızla kovalıyordu ?
DOKUZ ON BEŞ VAPURU
Sireniyle yolcuları son bir uyarışa koyuldu
Artık Eminönü iskelesine yanaşılıyordu...

Az ileri ki günler de
Buluşmuştuk tekrar seninle
DOKUZ ON BEŞ VAPURUNU
Bekleyecektik birlikte
Oturmuştuk iskele cafe ye
Ve ellerimiz,
O gün ilk kez üst üste
Birbirimize alışmalıydık elbette,
Biraz daha yakından tanımak kabilinde...

Dahası uzun hikaye
Sevginin rengi değişti
Sebebi olmayan bir hiç'in rengine girdi
Diğer günlerin de huyu değişti
Sıradan bir yeşile
Sıradan bir maviye
Ve derken önümüzde ki öbür günler de
Büründü tüm renkler en koyu siyaha
Durdu kaldı anlamsızca
Bütün renkler o günden sonra
Hep siyah olarak kaldı bana !...

Siyah, öyle bir siyahtı ki
O artık hiç sevilemeyecek bir renkti
Her günümün kılığına girmişti
Bu şekli,
Ben de siyahın en cehennemlik haliydi
Kısacası SIRILSIKLAM BİR RENKTİ !
Benin ruhum da işte öylesi sinmişti
Simsiyah ve sırılsıklam vaziyetli !...

Onun varlığını Israrcı bir alışkanlıkla
Bitiremiyordum ki bir türlü kendim de
İnadına ona olan arzumu bileye bileye
Bekliyordum elbet bir gün gelecek diye
Bekliyordum yolun sonunu
Saat tam DOKUZONBEŞ oldu mu
Üstelik de durmadan hep onu vururdu
Benim saatimin gonk'u !...

DOKUZONBEŞ vapurunda
Yoktun her zaman ki gibi bugün de
Bugün de bir iskeleden
Diğerine vapurla sevgililer dolusu
Heyecen taşınıyordu
Ben tektim, vapur beni almıyordu !...

Bekliyordum her başka gün hep aynı yerde
Başka bir DOKUZONBEŞ vapurunu
Düşümde ki gülüşlerinle kendime gele gele
Bekleyecektim seni elbette
Koskoca bir gün boyu gerekirse
Bir ağaç gibi dalları kıpırtısız
Yaprakları kavruk ve susuz
Dalları kuru ve ıssız
Boş yanaştı iskeleye
DOKUZONBEŞ vapuru
Beni böyle bırakıp umutsuz
Sen yoksan o benim için yine yolcusuz !...

DOKUZONBEŞ vapurunda
Ne sen vardın artık
Ne de bir Allahın kulu
Boştu koca kent yokluklar dolusu
Sanki yeryüzü, yer üstü bomboştu !
Ya DOKUZONBEŞ vapuru,
Ya da ben iyice sarhoş olmuştu !...

Boştu koca kent derken doğruydu
Çünkü zaten evren bile gittikçe ufalıyordu !
Benden beter yerler de sürünüyordu
Arkam da gölgem
Dahası iskele de bir başına ben kalırdım
Hani geleceğini bir bilsem
Onu beklerken onun yalnızlığını da sevecem
Belkide o zaman,
Felç olmazdı böyle benim dengem !...

Tam karşı da can çekiştiren
Benden başka bir şey daha bulunuyordu
Tabi ki o da DOKUZONBEŞ vapuru,
Dahası önüm de bir ölüm gibi
Öyle sallanıp duruyordu !...

DOKUKUZONBEŞ vapuru
Gelmedi daha sonra hiç mi hiç bir zaman boyu
Adeta öylesi bir sefer yoktu
Kararan ufuklar hiç başka yere sekmeden doğru,
Yağmur olarak yeryüzüne koşturup duruyordu
Ve nihayet iskele de onlar,
Benim ruh bedenimle buluşmuş oldu !...

Ben zaten kendi içim olsun
Hep orada kupkuru öylece duruyordu
Şimdi de dış evrenim SIRILSIKLAM olmuştu !
Derken bir an da tüm canlılar ortadan sır oldu
Oysa bir canlı manzara var ki o da ben
Yağmur altın da dahi ha bire tutuşuyordu !
O canlı manzara tek başına kıpırtısız duruyordu
Çünkü artık o bu sonu görüyordu
Yapa yalnız bir adamı ölüyordu !!!...


İ.Hakkı Gürcanok

11/Mayıs/2008

İSTANBUL / RİVA...