Web Zaman Damgası

YAĞMURLU BİR AKŞAM GİBİYİM

Bin türlü bilmece
Uçuşuyor karanlık kanatlarıyla
Buram buram sevdan kokan yüreğim de
Sevdam ki; çözümlenemeye, çözümlenemeye
Yağmurlu bir akşamdaymışım gibi bıraktı beni böyle
Bu hüzün kokan şehrin simsiyah örtüsü içinde…
+++
Akıp giderken mahşeri saniyeler
Kanatır özlemlerim, kanatır benliğimi delirtircesine !
Ve hala doğacak bir güneş bekler
İçimin en derinlerinlerin de ki mabetsi bir yer
Saplanırken yalnızlığıma maziden sızan sesizlikler !…
+++
İşgüzar yalnızlığımın abidesi gibi olup içimi eşeler
Anıların sarmalandığı tüm kıyı köşeler
Tekmili birden ruhuma saldırıya geçer
Derken başlar ta ötelerden kopup gelen işkenceler
Sabrımın ipini tartıyor anılar diye düşünürüm hep ben
Canımla pazarlığa girişir önce rıhtım da ki sesler
Ve sonra da,
Cılız sabrımla konuşan o taş yürekli fener !...
+++
Kaybettiklerimi anlatıyorlardı sanki avaz avaz
Bu şehir de gördüğüm her şey mazi adına
Ölü ışıkları siniyor sokak lambasının is dolu yüreğime
Bir mahşer yerine dönüyor şehir fark etti ki
Zehirli bir bıçak sıyırıyor iç dünyamı adeta
Kör bakışlı aşkımın tam kıyıcığın da
O demir vicdanıyla…
+++
Böylesi kabuslu zamanlarım da hep tutuşup yanardım
Seni düşünmekle cesaretliymişim meğer sevdalım
Cesaretliymişim be ben hala ey tatlı vefasızım !
Bunu bu deniz huylu şehir de çok daha iyi anladım…
+++
Yağmurlu bir akşam gibiyim ben yine
Bu şehrin ıpıslak ve simsiyah örtüsü içinde
Aşktan yana yoksul kalan sevgi susuzluğundan ağlar
Acılar yaşanır ama anlatılamazlar
Sahil kaldırımların da ki sevgi yoksunu ağaçlar
Onlara baktıkça yüreğimi koyu bir hüzün sarar
Ruhum hep o çıplak dalları kendine yoldaş yapar…
+++
Anlatır maziyi ballandıra ballandıra yağmurlar
İnerken son hızla öyle iri iri tepeme
Bir kamçı görevi üstlenen taneleriyle
Bu denli ağrılı çizmeyin yaşamı siz de ?
Siz de ne olur yağmurlar, siz de
Acıyın şu terk edilmiş ömrüme !…
+++
Yağmurlu bir akşam gibiyim yine ben
Bu şehrin ıpıslak ve simsiyah örtüsü içinde
Temmuz sıcağında bile ruhu tir tir titreyen !
Öyle bir meyveyim ki en çok da severken,
Olgunlaşarak yere düşüp ezim ezim ezilen !
Sanki dişlenip dişlenip sonra da kakılıp itilen…
+++
Ak karanfiller fısıldardı büyülü kokusuyla bana seni
Pembe duygular içinde saklardım bense sana beni
Hala sendeyim ilk buluştuğumuz günden beri
Bir anlığına bile olsa zaten elim de değil ki;
Terk etmez sana olan tiryakiliğim,
Terk etmez asla beni !?...
+++
Sabırla gezinirken tren rayları üzerin de serinlerdim
Senden gelen her acıyı hala seve seve çekmekteyim
Seni düşlerken geçerdi lakin her tür ezikliğim
Kapkara olurdu kimi zaman,
Kapkara olurdu kimi zaman da tren kömürü düşlerim
Sana çıkan yolları sana bakmadan keşfedemezdim
Bir yokluğundan gelip bir yokluğuma giderdim…
+++
Bir şiirim son kıtasın da sana şöyle sesleneceğim;
Böylesi yağmurlu akşamlar da,
Öylesi gelme usuma ne var diyeceğim.
Bilmiş ol seni çok çok yaşayıp çok çok öleceğim !
Ve bu kaskatı yokluğun için sana,
Nice yağmurlara dek sitem edeceğim…
X
İ. HAKKI GÜRCANOK
ADANA / Eylül / 2001
( ATATÜRK PARKI )