Web Zaman Damgası

Marmara Ağlattı Halimize

Ah be Karadeniz
Ne diye tutuldun böyle bir yosmaya..
Ağla sen ağla Marmara..
Timsah gözyaşlarınla ..
Ağlasan ne fayda..
Yalanlarınla sarılmışsan hayata..
Göl mü olmak istiyorsun Marmara..
Yoksa Ege’nin mi olmak ..
Anlayamıyorum ..
Ne ben çözdüm ne de Karadeniz..

Ah be Karadeniz ..
Nasıl takıldın bu Marmara’ya..
Korkuyorum kendini kurutacaksın diye..
O karışır artık Ege’nin yalanlarına ..
Ya da bir göl olur kalır kendi başına ..
Ne köprüden geçenler bakar ona ..
Ne de gemiler..
Yukarıdan geçen çöp atar, tükürür bu suratsıza..
Sarhoşlar gelir geceleri işer suratına ..
O takılsın söz geçiremediği yalancı arzularına ..

Ah be Karadeniz ..
Adam gibi adamsın biliyorum..
Sen de diyorsun bana duyuyorum ..
Bir bilsen kendimi sana ne kadar yakın buluyorum..
Marmara’nın timsah gözyaşlarını hissediyorum ..

Ah be Karadeniz..
Sevdin mi adam gibi ..
Sildin mi yokmuş gibi ..
Sahilde kalmaz hiç yüzünün izi ..
Bir gün anlarsa hatasını düşer onun maskesi..
Ne başkasıyla durur ne de kendisi ..
Boş ver takma sen Ege denen kerizi!

Ah be Karadeniz ..
Türküler dizmiştin ona ..
Beraber söylerdiniz soluk soluğa..
Bir de bakışmalarınız vardı ya ..
Evet! Kendimi buldum senin aşkında ..

Ah be Karadeniz..
Bu şiiri yazdım sana ..
Neden diye sakın sorma ..
Ben de takıldım bir Marmara’ya ..
Bilirim nasıl bir yara ..
Yüreğimden döküyorum kanaya kanaya..
Ah be Karadeniz atsam kendimi sularına ..
Alır mısın ha beni koynuna ?!