Web Zaman Damgası

Ceset Cenin Bizleri Seviyo!

…Okyanusun dibine kurmuştum salıncağımı!
……İplerin ucunu tanrı tutuyordu…

Altımdan geçen yağmurlu tren;
Camlarından buğulu bakışları sarkan çocuklar!
Bıraktıkları bir kent olmağı için arkalarında
El sallıyorlar geleceklerine!

Birbirlerinin göbek bağlarını oyuncak yaptılar!
Oyuna dalıp unuttular hayatla randevuyu!
Cesaret mayalamıştı bilinçlerini!

Yetişmek: zaten hiç var olmamıştı özlerinde;
Sloganlar yarattılar oyunlarına –ceset cenin, bizleri seviyo!-

Bebekler!
Gerçek melekler!
-en steril aşk-

Görünür kanatlarında, yaşama dair izlerden çok ötelere değinir
Anlamlı çığlıkların kendini yaratmış tek kayadan yankısı!
Araklanmış bir çift gözdür, tanrıya çaktırmadan özel dosyasından…
Ve yakalarsan gözlerinde;
Umulmadık hüzün kestanesi
Acı pekmeziyle pekişmiş
Masumiyet kederiyle çekişmiş ince kıyım;
Otel odası, meyhane masası, terkedilmiş kadehteki saki bakışlı ifadesi vardır!

Kaç Çocuk!
Sevişir!
Alev alan tenlerinden öte başka âleme göçte!
Göbeğini yaladığı dilin uçunda nasırlaşırken maddenin üç halli sözcükleri; ‘Aç Çocuk!’
Kaburgalarındaki kara deliklerde yıpransın ‘hüznün merkez üssü!’

Morg suyuna yatırılmış İki Çocuk!
Sevişirse!
Kıyametin sebebi anlaşır;
Vücutlarındaki ter ve gözyaşlarından!

Sen benim özümü sıkıp, suyunda; ellerinden yapma gemiler yüzdürsen ya hani;
İşte tanrıdır canlı bomba!
Hepsi bu kadar!

Alnını okşa!
Bu bir yanılma!

Azmettirici çocuklar bulaşır daha sonra cinayet asasıyla evcilik oyunlarına!
Alışıla gelmişin içinde, alışmamış dışsındır! Daima ağladığın için;
Hem içlenir hem dışlanırsın. Sıkı dur!
Umulduk yüzü kes! Tanelere ayır… öp ve daha sonra fanilere sarıl…

Bebeklerle çocuklar karıştırılmasın!
Şeytan; melek olsa bile hiçbir zaman bebek olamaz!

Acı bir fren andı ecellerini!
Avuçlarında kalan siren izleri!
Ana rahmini tekmeleyen topukları; göğe seren hıçkırık zedeleri!

…Tanrı hemencik iplerin ucunu bıraktı!
……Belli ki oyunbozandı!

Porsiyon olmak yakışmazdı zaten gençliğimize,
Artık çocuktuk!




eren iren