Web Zaman Damgası

Sürgün

Dumanlar örer oldu kapalı sır sözlerim
Ağından kim kurtulur zihindeki isminin
Ruhun; açılan mekân, manası da gözlerim
Gördüm duygusunu şuurdaki cisminin

Ne dedi bu şehir, ne? Kim görür ki damını
Ardında mıyım? Yoksa ardımda mı kalmışım!
Demir parmaklıkların demediler namını
Sınırına vardım ki, zindanlara dalmışım

Düşlediğim ‘tek gerçek’, olsa da düş değil mi?
Kıvrımları düşlerken ‘doğru’yu çizemedim
Alkolün içindeki düş’e dışım dâhil mi?
Düşün düşün cevabı bulup da gidemedim

Sırrı söyle ey şehir! Çek önümden setleri
Muhtaç ettin bilinci keskince bilenmeye
Kâbuslarda gördüğüm kaskatı cesetleri
Sordum da bulamadım oyunu bilen mey’e

Aklım zavallı artık, belleğim de zararlı!
Bak şimdi cehennemin, en karanlık dibiyim!
Fikir inceliğimin sebebiymiş karartı!
Ben sensiz bu şehirde hüzne sürgün gibiyim!